Wielu mądrych i kompetentnych specjalistów, którzy od kilku lat pracują w organizacji lub firmie, ma prawo liczyć na awans. Karierowicz w najlepszym tego słowa znaczeniu jest dzisiaj bohaterem naszych czasów. Ale wyobraź sobie taką sytuację: pracowałeś ciężko i dobrze, kierownictwo zauważyło cię i zaproponowało awans. A teraz już kierujesz zespołem, w którym jeszcze wczoraj byłeś zwykłym członkiem. Co się dzieje? I dzieje się co następuje. Niektórzy z twoich byłych kolegów nadal klepają cię po ramieniu i szturchają na równych warunkach w każdych okolicznościach. Inni, przeciwnie, śpieszą się, by zwracać się do ciebie po imieniu i patronimicznie i służalczo szurają nogami w odpowiedzi na wszystkie twoje polecenia, ale jednocześnie nie ukrywają protekcjonalnych uśmiechów. Jeszcze inne… Krótko mówiąc, jest ranga, ale nie ma właściwego autorytetu. Co robić? Jak zdobywasz wiarygodność?
Instrukcje
Krok 1
W ciągu pierwszych stu dni nie zmieniaj niczego drastycznie. Zrób mniej więcej to samo, co twój poprzednik. Wszystko to przynajmniej zadziałało przed tobą, będzie działać przez jakiś czas, wystarczy tylko wzmocnić dobro, które już zostało zdobyte. Większość podwładnych boi się zmian, więc już na pierwszym spotkaniu pospiesz się, żeby ich uspokoić, powiedz, że generalnie wszystko pójdzie tak samo. Nie powinieneś lekceważyć tego, co zrobił kolektyw pracy przed tobą jako liderem. Ludzie mają tendencję do stawiania oporu, broniąc swoich osiągnięć.
Krok 2
Realizuj swoje pomysły stopniowo, nie zaczynaj wyzywająco kręcić kierownicą, to nawet nie godzina, kiedy fala zmyje wszystkich na pokładzie. Ta analogia może być trudna, ale to prawda. Jeśli twój poprzednik poprowadził swój statek (tj. drużynę) do jednego celu, używając swoich technik i narzędzi, a ty ogłosisz, że od teraz cel będzie inny i droga do niego nie będzie podobna do poprzedniej, ludzie będą pomyśl, że pozbawiłeś ich pewności i stabilności. A jednocześnie dająca się przewidzieć przyszłość, pogrążając się tym samym w mroku beznadziejności i niepewności przyszłości. Staraj się zachować pozory formalnego trzymania się poprzednich wytycznych i przebiegu, ale delikatnie i dyskretnie zmieniaj krok po kroku poglądy i postawy podwładnych wobec nowych zleceń i celów.
Krok 3
W twoim arsenale na początku powinno być więcej "pierników" i jak najmniej "pałeczek". Oznacza to, że staraj się stosować minimalną karę i maksymalną pochwałę. Nie będąc brutalnym, ale też nie namawiając niepotrzebnie podwładnych, jako lider powinieneś dążyć do tego, aby każdy nowy dzień był nasycony pozytywnym nastawieniem emocjonalnym.
Krok 4
Jeśli wśród twoich podwładnych są ci serdeczni przyjaciele, musisz natychmiast postawić kropkę nad „i” – przyjaźń to przyjaźń, a służba to służba. Innymi słowy, ważne jest, aby jasno omówić charakter swoich relacji w pracy, nie powinny one mieć charakteru nieformalnego przyjaźni, co jest dopuszczalne, a nawet z góry ustalone poza murami instytucji. Warto ostrzec innych o swoim kontrakcie. Każdy powinien jasno zrozumieć, że co wolno przyjacielowi, nie wolno podwładnemu i odwrotnie.
Krok 5
Kolejnym problemem, który trzeba rozwiązać już w pierwszych dniach kierowania, jest obecność w powierzonym Ci zespole osób znacznie starszych od Ciebie. Zazwyczaj młody szef czuje się nieswojo, wydając polecenia tym, którzy są dla niego odpowiedni jako matka lub ojciec. Należy jednak od razu jasno określić te relacje. Właściwe jest powiedzenie czegoś takiego: „Od teraz jestem twoim przywódcą. Cenię Twoje doświadczenie i wiedzę i szanuję Cię bezgranicznie. Ale moim zadaniem jest dawanie wam zadań, waszym zadaniem jest ich wykonywanie. Jeśli zauważysz, że robię coś źle, powiedz mi to na osobności i nie krytykuj przy wszystkich. Ufam Twojej mądrości i jestem przekonany, że zrozumiemy się nawzajem.”
