Litość to uczucie, które życzliwi i współczujący ludzie mogą okazywać bliźnim, gdy znajdują się w trudnej sytuacji, przeżywają rozpad związku lub utratę ukochanej osoby. Jednak litość jest często nazywana upokarzającym uczuciem.
Instrukcje
Krok 1
Charakterystyczne dla ludzi jest uczucie współczucia: są przyzwyczajeni do współczucia pokrzywdzonym, ludziom bez dachu nad głową, nieszczęśliwym ofiarom konfliktów zbrojnych, bezdomnym, płaczącym małym dzieciom i porzuconym zwierzętom. I w tym wypadku litość nad takimi ludźmi czy stworzeniami jest przejawem człowieczeństwa, człowieczeństwa, bez którego świat dawno by zginął w okrucieństwie i cierpieniu. Jest to przejaw mądrości ludzkości, nagromadzonej od odległych barbarzyńskich czasów, kiedy ludzie nie znali litości. Miłosierdzie, współczucie, litość – te słowa są często stawiane na równi.
Krok 2
Warto jednak dzielić się współczuciem i litością, w większości te uczucia są bardzo różne. Współczucie to uczucie, które osoba okazuje z powodu własnej życzliwości i niechęci do skrzywdzenia drugiego. Często współczucie bardzo silnie wiąże się z empatią – umiejętnością odczuwania radości lub bólu, cierpienia drugiej osoby, przenoszenia ich na siebie, współczucia dla rozmówcy. Takie uczucia pomagają samemu człowiekowi nie popełniać zła w stosunku do bliźniego, uczą go cenić cudze życie, szanować prawa innej osoby.
Krok 3
Większość litości nie ma nic wspólnego ze współczuciem i empatią. To może być samolubne lub bezradne uczucie. Litość objawia się w odpowiedzi na skargi lub jakieś nieprzyjemne wydarzenie w życiu innej osoby. Co więcej, takie narzekania może wyrazić nawet osoba w pełni odnosząca sukcesy, młoda i wykształcona.
Krok 4
W takich przypadkach litość nie może oznaczać szczególnej sympatii ani chęci pomocy innej osobie. Współczujący człowiek tylko udaje, że dzieli ból swojego rozmówcy, potajemnie wzdychając z ulgą, że wszystko jest z nim tak źle. W końcu to stawia go w najlepszym świetle. Albo korzysta z okazji i zaczyna również narzekać na rozmówcę, oczekując od niego litości.
Krok 5
Dlatego litość wiąże się ze słabością i upokorzeniem: to uczucie nie oznacza żadnej konkretnej pomocy, wsparcia, przewodnictwa. To tylko skłania człowieka do coraz większego narzekania, zachęca do obwiniania kogokolwiek, ale nie samego siebie i podobno daje mu prawo do przerzucania odpowiedzialności za swoje życie na barki innych ludzi.
Krok 6
Ale taki stan rzeczy jest nie do zaakceptowania u zdrowej, silnej i młodej osoby. A jeśli ktoś zaczyna mu współczuć zamiast wspierać go działaniami lub radą, to taka litość powinna go upokorzyć. Tylko ludzie słabi i niedołężni są godni prawdziwego współczucia, ale nawet wielu z nich nie toleruje użalania się nad sobą.
