Chyba mało kto wie, że za słowami popularnej piosenki grupy „Goście z przyszłości” kryją się nie tylko teksty i emocjonalna intensywność separacji, ale także znany od około trzech stuleci nurt filozoficzny, który zaprzecza obiektywnemu istnieniu otaczający świat.
Instrukcje
Krok 1
Solipsyzm to koncepcja filozoficzna oparta na akceptacji indywidualnej ludzkiej świadomości jako jedynej i niewątpliwej rzeczywistości. Bezpośrednio dostępna dla każdego człowieka jego własna świadomość wraz z doznaniami, które mogą być również generowane przez świadomość, jest jedyną rzeczą, o której każdy może powiedzieć, że naprawdę istnieje. Niemniej jednak człowiek otrzymuje przejawy tak zwanego obiektywnego świata z własnych wrażeń, utworzonych przez pięć zmysłów, których wiarygodności percepcji nie można jednoznacznie udowodnić. Do dziś nie ma też dowodów na obiektywne istnienie rzeczywistości poza myślącym podmiotem.
Krok 2
W rzeczywistości solipsyzm znajduje się na pograniczu psychologii i filozofii. Dogłębne zrozumienie podmiotowości postrzegania świata może generować zmiany w psychologii jednostki i jej zachowaniach społecznych. Dla wielu osób taka prosta prawda (dla tych, którzy ją rozumieli, wydaje się prosta) pozostaje niedostępna tylko dlatego, że niewiele osób o niej myśli. Jednym z doskonałych przykładów opisu solipsyzmu we współczesnej literaturze jest historia V. Pelevina „Dziewiąty sen Wiery Pawłownej”. Można w nim przeczytać o tym, jak zmienia się psychologia osoby, która głęboko zaakceptowała prawdę o braku obiektywnie istniejącego świata.
Krok 3
Jednak w swojej skrajnej postaci solipsyzm może być podstawą egoizmu i egocentryzmu. Psychologicznie tego typu światopogląd zbliża się do indywidualizmu, który podkreśla nadrzędne znaczenie osobowości i wyznaje zasadę polegania tylko na sobie. Masowe rozprzestrzenianie się takiej psychologii skrajnego indywidualizmu prowokuje wyłącznie konsumencką postawę wobec innych ludzi i dobrodziejstw cywilizacji, które dziś aktywnie promuje kultura zachodnia.
Krok 4
Jednak krótkowzrocznością byłoby traktowanie solipsyzmu jedynie jako negatywne zjawisko myśli filozoficznej. Jeśli osoba, która zrozumiała podmiotowość postrzeganego świata, przestała zależeć od tzw. czynników zewnętrznych i innych ludzi, to jedyne, co mu pozostało w ciągu życia, to zrozumienie natury własnej świadomości i osobistej indywidualność. I w tym sensie inny kierunek filozoficzny, buddyzm zen, okazuje się bliski solipsyzmowi. Zen to sposób na zrozumienie pragnień twojej duszy i zobaczenie własnej natury, aby poczuć po co dusza się narodziła. W przeciwieństwie do solipsyzmu, buddyzm zen ma ostateczny cel. Chodzi o osiągnięcie oświecenia poprzez pozbycie się cierpienia. Ułatwia to uspokojenie umysłu, wyzwolenie od sztywnych zasad i przywiązań.
Krok 5
Możliwe, że zbliżysz się o krok do oświecenia, kiedy będziesz mógł demonstrować innym, klaszcząc jedną ręką.
