Fakt małżeństwa dzisiaj nieco się zmienił - determinuje go przebieg wspólnego życia pary, a dopiero potem pieczątka w paszporcie. Wciąż jednak istnieją stereotypy na temat tzw. starych panien, których przyczyna tkwi we mgle czasu. To paradoks naszych czasów – fundamenty się kruszą, ale stereotypy pozostają.
Pojęcie „starej panny” jest dziś efemeryczne. W konsekwencji nie ma unikalnej etykiety, która kiedyś odzwierciedlałaby materialną i społeczną niespójność jednostki. Co więcej, dzisiejsza płeć piękna nie musi się żenić, aby się zrealizować - może sama osiągnąć swoje cele.
Jednak w społeczeństwie, zwłaszcza na rosyjskiej prowincji, wciąż istnieją stereotypy, które pozbawiają niezamężne osoby starsze pewności siebie. Ze względu na mentalność te stereotypy są nie do wykorzenienia. Powodów, dla których dziewczyna zdecydowała się odroczyć małżeństwo, nie zidentyfikuję, ponieważ są różne. Niemniej jednak fakt pozostaje - nieprzyjemny wyrok "starej panny". Ale ramy są wymazane, a taki wniosek o statusie dziewczyny ma raczej podłoże osobiste niż społeczne. Ale jak żyć, jeśli ostre pytania i komentarze na temat małżeństwa i rodziny są już nawiedzane przez innych?
Po pierwsze, musisz zachować własną godność. Przyzwoici ludzie nie zainteresują się sarkastycznie i bezczynnie osobliwościami życia osobistego i światopoglądu dziewczyny, a ponadto zareagują usprawiedliwieniem lub równie niepoprawną odpowiedzią. Niektórzy tylko czekają na moment, w którym łatwo jest sprowokować konflikt i skompromitować osobę o podłych czynach. Konieczne jest monitorowanie wyglądu, działań i zachowania, nawet znacznie bardziej pilnie niż panie, które znalazły kobiece szczęście.
Po drugie, aby poprawić cechy osobiste i cechy charakteru. Znając mocne i słabe strony własnej osobowości, możesz, pracując nad sobą, minimalizować wpływ tych pierwszych, a maksymalizować te drugie. Np. przekształcenie egoizmu w niezależność, odrzucenie zarozumiałości i nihilizmu, szokowanie – w indywidualność, złagodzenie szokujących sposobów wyrażania siebie na bardziej akceptowalne w społeczeństwie, pragmatyzm i chłód – w zdrowy rozsądek, wyeliminowanie obojętności i nadmiernej izolacji. Warto spróbować stłumić w sobie kompleksy.
Po trzecie, musisz jasno określić pozycje życiowe, priorytety i cele. Odpowiadając na pytania „Czego chcę? Czy tego potrzebuję? Jak to osiągnąć?”, Stopień poczucia własnej ważności można określić z najwyższym prawdopodobieństwem. Na przykład, jeśli stworzenie rodziny nie jest celem całego twojego życia, to po co dążyć do tego w najbliższej przyszłości lub w ogóle? Inaczej okazuje się przemoc wobec samego siebie i nie ma nic gorszego niż rodzina, w której nie panuje miłość i życzliwość.
Po czwarte, konieczne jest aktywne podążanie za wyznaczonymi i wyznaczonymi celami. Ten ruch powinien być zaplanowany, rozłożony na etapy, nie wywołujący reakcji innych – niech zobaczą rezultaty i fakty. W przeciwnym razie możesz zostać uznany za absurdalną, komiczną, a przez to nieszczęśliwą istotę, która w ubraniu krzyczy o swoim niespokojnym losie w ubraniu.
Co rozumiem przez aktywne dążenie do celu? Na przykład w pracy może występować kariera i rozwój zawodowy. W rodzinie - harmonia w relacjach z rodziną i przyjaciółmi. Dążeniu do małżeństwa może towarzyszyć inteligentne i taktowne poszukiwanie ze zrelaksowaną postawą podczas spotkania z potencjalnymi zalotnikami. Nikt nie odwołał duchowego i osobistego rozwoju oraz samorozwoju. Musisz stale się rozwijać, w przeciwnym razie po krótkiej bifurkacji potencjał moralny gwałtownie spadnie.
I ostatnia rzecz. Doskonałość, pewność siebie, spokój, takt, delikatność, godność, człowieczeństwo, odwaga i poświęcenie oraz zdrowy rozsądek to kluczowe czynniki w usuwaniu kompleksów i przełamywaniu stereotypów. „Stara panna” nie oznacza nieodebrane. Dopóki nie przyszło jej główne wyjście.
