Nikt mnie nie kocha, wszyscy mnie zdradzają, nie można liczyć na przyjaciół – takie myśli często krążą w głowie potencjalnej „ofiary”. W psychologii istnieje nawet specjalna koncepcja, która charakteryzuje takich ludzi - syndrom ofiary. Jego przyczyny są dość głębokie i nie tak proste, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Taki syndrom może dość łatwo zrujnować życie człowieka.
Syndrom ofiary ma swoje korzenie w dzieciństwie danej osoby. Co więcej, zarówno mężczyźni, jak i kobiety mogą na nią cierpieć w równych warunkach. Powodem może być niechęć, gdy dzieci czuły się niepotrzebne rodzicom, były drugim lub trzecim dzieckiem po bracie lub siostrze, którzy praktycznie nie otrzymywali specjalnych świadczeń. Z tego powodu od dzieciństwa rozwijają się w nich poczucie własnej niższości i przekonanie, że nie są warci niczego więcej. Co więcej, ta myśl tkwi tak ciasno w ich podświadomości, że wydaje się, że samo życie nieustannie oferuje im sytuacje, które rozgrywają się nie na korzyść „ofiar”.
Syndrom ofiary charakteryzuje się obojętnością samego człowieka na to, co dzieje się w jego życiu. Po prostu godzi się na to, że opuszczają go ukochani i bliscy, przyjaciele korzystają tylko wtedy, kiedy trzeba, nie szanują go w pracy.
Często „ofiary” charakteryzują się jako nudni i nudni ludzie, którzy nie wyróżniają się z tłumu, mówią cicho, nie mają wyraźnych gestów i przepraszają nawet w sytuacjach, w których mają rację. Ich niezdolność do stania w obronie siebie i staje się powodem wykorzystywania „ofiar” przez innych ludzi do własnych celów.
Obwinianie rodziców i wiara, że zrujnowali życie, jest bardzo powszechne dla ofiary. Co więcej, w większości przypadków osoby cierpiące na ten syndrom są zadowolone ze wszystkiego. W końcu nie musisz pracować nad sobą, aby wszystko naprawić.
Jeśli masz dość bycia chłopcem do bicia przez cały czas i zdecydujesz się rozpocząć nowe życie, w którym nie będzie miejsca na syndrom ofiary, będziesz musiał wziąć swoją wolę w pięść.
Najpierw spójrz na siebie i zauważ swoje postępy. Pamiętaj, aby zapisać je wszystkie w zeszycie. Myśli wypowiedziane w liście wyglądają bardziej monumentalnie, a poza tym będziesz mógł bardziej wizualnie ocenić wszystko, co udało ci się osiągnąć. Pamiętaj, aby zanotować wszystkie pozytywne cechy, które posiadasz. Ale nie rozpamiętuj negatywów - niszczy, a już dość mocno ubiczowałeś się świadomością własnej znikomości.
Uwzględnij autotrening w swoim codziennym harmonogramie. Pamiętaj, aby codziennie powtarzać sobie, że jesteś wspaniałą osobą, która zasługuje na wszelkiego rodzaju korzyści, a Twoja opinia powinna być brana pod uwagę.
Następnie najtrudniejszą rzeczą jest nauczyć się odmawiać w sytuacjach, gdy nie chcesz czegoś robić, ale jesteś pod presją. To trudne, ale możliwe. Pamiętaj, że na początku ludzie będą zakłopotani - w końcu są przyzwyczajeni do tego, że jesteś wiarygodny, a łamanie stereotypów to dość trudny proces. Dlatego możesz najpierw ćwiczyć z nieznanymi ludźmi. Na przykład na kolegów z działu, z którymi rzadko się spotykasz i nic się od nich nie zmienia w Twojej pracy.
Eksperci twierdzą, że wystarczy przeprowadzić takie zalecenia przez 15-20 dni, aby świadomość osoby-ofiary zaczęła się zmieniać. Oczywiście po tym okresie nie powinieneś rezygnować z praktyki. I już wkrótce poczujesz, jak zmienia się twój typ zachowania, odchodzi poświęcenie, zaczynasz komunikować się z ludźmi na równych prawach.
Jeśli nie możesz samodzielnie pozbyć się zespołu ofiary, skontaktuj się z lekarzem. Oznacza to, że przyczyny leżą głębiej i tylko profesjonalista może dotrzeć do ich sedna.
