Zachowanie dorosłego i dziecka jest bardzo różne. Ale ktoś nawet w wieku dorosłym czasami zachowuje się nieświadomie, ale są tacy, którzy jeszcze w szkole nauczyli się brać odpowiedzialność. Człowiek dorasta nie z fizycznych lat, ale z tego, co musiał znosić.
Proces ludzkiej zmiany zachodzi stopniowo i nie chodzi o transformację fizyczną, ale o wiek psychologiczny. Najpierw jest dziecięca beztroska, potem młodzieńczy maksymalizm, ale stopniowo wszystko to zostaje zastąpione tolerancją i spokojem. Jeśli w wieku 15 lat umiałeś uczciwie wyrazić swoje myśli, to po 20 musisz liczyć się z innymi, bo często od nich zależy dobre samopoczucie.
Wiek i odpowiedzialność
Dość często psychologowie kojarzą dorastanie z obowiązkami, które spadają na barki jednostki. Im więcej funkcji osoba przyjmuje, tym szybciej rośnie. Jeśli w dzieciństwie dziecko ma swoje obowiązki, jeśli rozumie, że musi coś zrobić, że nikt go nie zastąpi, a niedopełnienie doprowadzi do strasznych konsekwencji, szybko uczy się samodzielności. Jeśli rodzice chronią dziecko przed stresem, są gotowi w każdej chwili ubezpieczyć, to dziecko po prostu odmawia wzrostu, nie jest to dla niego opłacalne.
Posiadanie rodziny sprawia, że bardzo szybko dorastasz. Kiedy partner, dzieci i pusta lodówka czekają w domu, człowiek mobilizuje siły, szuka wyjścia, podejmuje decyzje, a to czyni go dorosłym. Niezdolność do rezygnacji z funkcji społecznych, konieczność zarabiania i wspierania kogoś w dużym stopniu przyczynia się do wzrostu wieku psychicznego..
Intensywność życia
Każda osoba żyje we własnym tempie. Ktoś robi bardzo mało przez rok, a ktoś za dużo. Żyjąc w trybie szybkim, dojrzewasz intensywniej. Im więcej wydarzeń minęło, tym więcej okoliczności jest przeżywanych, tym szybciej gromadzi się doświadczenie, pojawia się światowa mądrość. Widać to wyraźnie u dzieci, które często się poruszały, łatwo rozumieją ludzi, wiedzą, jak dostosować się do zespołów i osiągają wielkie wyżyny.
Każde doświadczenie daje możliwość stania się bardziej samodzielnym i ważnym, ale nie ma potrzeby mylić wiedzy teoretycznej z umiejętnościami praktycznymi. Czasami człowiek zdobywa wykształcenie, czyta dużo książek, bierze dziesiątki seminariów, ale jednocześnie nie zdaje sobie sprawy ze wszystkiego, co otrzymał. Nie sprzyja to wzrostowi, a jedynie zwiększa ilość narzędzi, które leżą bezczynnie w podświadomości. Tylko aktywność daje szansę na zmianę, tylko sukcesy i błędy dają bardzo ważne doświadczenie. Ważna jest praca, zastosowanie tego, czego się nauczyłeś w praktyce, doskonalenie procesu, wprowadzanie zmian i korekt.
Dorosły to osoba niezależna, która polega tylko na sobie, nie zależy od opinii innych ludzi, potrafi stworzyć komfortowe warunki do życia, a także rozumie, czego chce w przyszłości, stara się znacznie poprawić swoje jutro.
