Uczucie urazy jest znane każdemu. Uraza, która przenika do serca, zatruwa nastrój, a nawet może negatywnie wpłynąć na kondycję fizyczną. Jak radzić sobie z urazą, by nie przekształciła się w długotrwałą depresję?
Jeśli jesteś obrażony, przede wszystkim postaraj się uspokoić, aby w stanie namiętności nie popełniać czynów, których konsekwencje będą trudne do naprawienia.
Techniki autotreningu, spacer na świeżym powietrzu lub, jeśli to możliwe, każda procedura relaksacyjna, pomogą poradzić sobie z pierwotnymi przejawami urazy. Jeśli pozwolisz na rozwój przestępstwa, do tego uczucia można dodać całą masę negatywnych emocji: rozczarowanie, oszołomienie, irytację, gniew, a nawet chęć zemsty.
Należy zdać sobie sprawę, że resentyment to najczęściej nieuzasadnione oczekiwania. Nie otrzymałeś oczekiwanych działań od żadnej osoby lub odwrotnie - nie otrzymałeś w ogóle tego, czego chciałeś lub zasłużyłeś, Twoim zdaniem.
Dowiedz się, czy twój przeciwnik mógł wiedzieć lub przynajmniej założyć, że twoje oczekiwania. Powiedziałeś mu o swoich aspiracjach, czy po prostu czekałeś, aż to zrozumie? Bardzo często kobiety obrażają się na mężczyzn, oczekując od nich czegoś, o czym nawet nie wiedzą.
Uwzględnij samokrytykę i pomyśl: może twoja drażliwość jest przejawem przerośniętej dumy, kiedy wszystko wokół ciebie nie idzie po twojej myśli, a ty próbujesz zwrócić na siebie szczególną uwagę swoimi demonstracyjnymi wykroczeniami. Wtedy uczciwie musisz przyznać, że zatruwasz życie nie tylko sobie, ale także otaczającym cię osobom.
Wypróbuj tę psychologiczną sztuczkę, która skutecznie łagodzi urazę: wyobraź sobie, że jesteś adwokatem swojego sprawcy i spróbuj bronić swojego przeciwnika. Całkiem możliwe, że zaczniesz odpowiednio myśleć, wtedy będziesz w stanie usprawiedliwić swojego sprawcę i zrozumieć, dlaczego doszło do nieporozumienia. A zrozumienie to już duży krok w kierunku przebaczenia.
Wybaczenie winowajcy przynajmniej w sercu jest najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla spokoju ducha, nawet jeśli cię nie przeprosiłeś. Po przebaczeniu pozbędziesz się wyczerpujących wewnętrznych monologów i dialogów ze sprawcą oraz przywrócisz duchową harmonię. Sami chrześcijanie są pierwszymi, którzy proszą o przebaczenie swoich przestępców, słusznie wierząc, że sami są winni tego przestępstwa. W tym akcie manifestują się tak wspaniałe ludzkie cechy, jak pokora, mądrość, życzliwość, spokój i hojność.
