Podczas doświadczania utraty bliskiej osoby uruchamia się mechanizm radzenia sobie, znany w psychologii jako „praca żalu”. Utratę uważa się za doznaną po pomyślnym przejściu wszystkich etapów.
Instrukcje
Krok 1
Na wszystkich etapach żałoby zachodzą zupełnie normalne procesy. Musisz wiedzieć o ich cechach, aby w porę zauważyć patologiczny przebieg. Czasami żałoba pojawia się z utknięciem na jednym z etapów.
Krok 2
Pierwszy etap to szok, który trwa około 9 dni. Człowiek nie chce zaakceptować faktu straty, ponieważ jego świadomość jest zbyt traumatyczna dla psychiki. Jednocześnie uruchamia się najprostszy mechanizm obronny - zaprzeczenie, które jest bardziej charakterystyczne dla dzieciństwa.
Krok 3
Manifestacją szoku może być zarówno stan odrętwienia, jak i wybredne zanurzenie w aktywności. W tym przypadku depersonalizacja jest możliwa jako oddzielenie od własnego Ja. Wszystko to odnosi się do normalnych reakcji, inaczej człowiek po prostu by zwariował.
Krok 4
W tym okresie wskazane jest, aby nie zostawiać osoby samej, ponieważ może ona mieć myśli samobójcze. Nie potrzebuje teraz zawiłych filozoficznych rozmów, potrzebuje obecności bliskich i fizycznego kontaktu z nimi. W tym okresie osoba musi płakać, jeśli dużo płacze - to dobrze.
Krok 5
Jeśli osoba jest sztywna i nie reaguje, spróbuj pomóc jej płakać. Pogrzeb to ostatnia okazja, aby zobaczyć zmarłą osobę, a szloch jest koniecznością. Inni ludzie nie powinni wyjmować trumny i starać się przyspieszyć pogrzeb.
Krok 6
Drugi etap trwa do 40 dni i nazywa się zaprzeczeniem, tym razem zaprzeczenie ma miejsce w nieświadomej części psychiki. Formalnie człowiek już sobie uświadomił, ale w głębi duszy - nie. Z tego powodu może, miejmy nadzieję, czekać na kroki zmarłego, śnić z nim.
Krok 7
Jeśli ze zmarłym nie ma ani jednego snu, wskazuje to na patologiczny przebieg etapu zaprzeczenia. W tym okresie pogrążeni w żałobie płaczą często, ale nie stale. Prowadzi rozmowy o zmarłym, których wystarczy uważnie słuchać.
Krok 8
Kolejnym etapem jest stopniowa akceptacja straty, która powoduje ból. Człowiek zmaga się ze sobą, stara się kontrolować swój stan. Ale nie zawsze się to udaje iw takich momentach nagle staje się zły.
Krok 9
Często pojawiają się myśli o samooskarżeniu, agresji wobec zmarłego, żalu z powodu istniejącej możliwości zmiany i ulepszenia czegoś w swoim życiu. Takie myśli nie powinny zawładnąć osobą na długi czas, ale należy je przeżyć. Ten okres trwa zwykle do sześciu miesięcy.
Krok 10
Jest coraz mniej łez, człowiek uczy się tłumić emocje i iść dalej. Czasami zaczyna brać na siebie wykonywanie jakichkolwiek obowiązków zmarłego. Sny ze zmarłym wciąż przychodzą, ale w tych snach pojawia się on w innym świecie.
Krok 11
W kolejnym etapie pojawia się ulga w bólu, trwa ona do roku. Strata jest akceptowana, życie staje się lepsze. Odnosi się wrażenie, że osoba całkowicie opanowała swój żal.
Krok 12
W końcowej fazie wszystkie poprzednie powtarzają się w łagodnej formie, ale osoba nie reaguje już tak ostro. Możliwy jest wzrost poczucia winy. Proces żałoby kończy się logicznie pod koniec drugiego roku.
