Nie wszyscy z nas są zadowoleni ze swojego życia. Chcemy poprawić swoją sytuację, ale często nie wiemy jak i co z tym zrobić. Często myślimy, że ktoś inny podpowie nam, jak postępować w określonych sytuacjach. Oglądamy telewizję, pytamy znajomych. Pojawia się problem, a my idziemy do znajomych, opowiadamy, pytamy o radę lub działamy zgodnie ze stereotypami, które panują w społeczeństwie. Tylko często zdarza się, że z jakiegoś powodu wynik takiego rozwiązania problemów okazuje się zupełnie inny od tego, jaki chcielibyśmy uzyskać. I zdarzają się sytuacje, kiedy sami po prostu wpadamy na zbawczą myśl lub pomysł. Nazywamy to intuicją źródłową.
Nasze głębokie „ja”, jak nazywają je psychologowie, jest źródłem intuicyjnych wskazówek, które w każdym konkretnym przypadku życia dostarczają nam dodatkowych informacji, których potrzebujemy, aby zrozumieć siebie i rozwiązać nasze problemy.
Okazuje się, że mamy w sobie świetnego „pomocnika”, którego z jakiegoś powodu nie słuchamy. W końcu nikt nie zna naszych problemów lepiej niż my sami. I tylko my sami możemy je rozwiązać. W najlepszym przypadku, jeśli powiesz komuś o swoich problemach, ta osoba zacznie udzielać porad ze swojego punktu widzenia, mając własne doświadczenie, być może nawet niezwiązane z naszym.
Niestety rzadko słuchamy naszego intuicyjnego źródła. Konflikt zaczyna się od faktu nieuznania, braku akceptacji istnienia w nas takiej części. Przychodzą intuicyjne podpowiedzi, ale nie chcemy ich rozpoznać, boimy się ich przestrzegać, postępujemy „jak zawsze”, robimy to, co mądrzy ludzie piszą lub mówią w książkach.
Od razu pojawia się pytanie, jak odróżnić intuicyjne podpowiedzi od przypadkowych myśli?
Nie ma uniwersalnego mechanizmu rozpoznawania tych podpowiedzi. Dla każdej osoby ten mechanizm jest czysto indywidualny. Aby nauczyć się rozróżniać podpowiedzi intuicyjne, na początek ważne jest, aby wiedzieć, że ten mechanizm jest w nas i że działa. I oczywiście przychodzi z doświadczeniem. Potrzebujemy Twojego doświadczenia, Twoich błędów, Twoich odkryć.
Przypomnij sobie sytuację, w której miałeś wybór. W takich momentach zawsze mamy różne myśli, doznania i wskazówki, jak i co musimy zrobić. Relatywnie rzecz biorąc, najpierw chciałem to zrobić, potem jakoś, a potem przyszła myśl …
W całym tym chaosie kryje się również intuicyjna wskazówka. Wyizolowanie go od razu może być trudne.
Teraz przenieśmy się do czasu, kiedy już dokonałeś wyboru, popełniłeś jakiś czyn i stało się oczywiste, czy się pomyliłeś, czy nie. A jeśli teraz pamiętasz odczucia, które pojawiły się w momencie podejmowania decyzji, pamiętasz, że był to właściwy monit.
A jeśli decyzja została podjęta niepoprawnie, wystarczy przeanalizować, dlaczego ta wskazówka nie została uwzględniona. Nie wierzyłeś w siebie? Wtrącił się strach? Może coś innego? Ta analiza jest bardzo pomocna w prawidłowej identyfikacji intuicyjnej wskazówki w przyszłości.
Przypomnij sobie, kiedy poprawnie użyłeś intuicyjnego monitu. Jakie były twoje uczucia? Pamiętasz, czym była ta podpowiedź, jak się pojawiła, jakie uczucie mu towarzyszyło? Dzięki tym pośrednim znakom możesz nauczyć się rozpoznawać intuicyjne podpowiedzi.
Wszystko tutaj jest bardzo indywidualne i niestety ogólny algorytm jako sekwencja działań po prostu nie istnieje.
Tak bardzo, jak jesteś gotów obserwować swoje uczucia i nie odrzucać żadnych informacji, które ci się pojawiają, bez względu na to, jak nieoczekiwane mogą być (intuicyjne podpowiedzi są często paradoksalne), więc wzrasta prawdopodobieństwo, że prawdziwa wskazówka będzie łatwiejsza do rozpoznania i podejmiesz właściwe decyzje….
