Każda osoba ma wiele obaw, które wyraźnie uniemożliwiają mu normalne życie, komunikowanie się, rozwój i osiąganie celów. Jednym z najbardziej uderzających przykładów jest strach przed krytyką. Strach przed tym, co powiedzą lub pomyślą inni, stanowi poważną wewnętrzną barierę dla każdej osoby. Pomimo tego, że przeszkoda ta istnieje wewnątrz, istnieją tak zwane zewnętrzne przejawy lęku przed krytyką. Rozważmy je bardziej szczegółowo.
Brak inicjatywy
Bierność we wszelkich nowych przedsięwzięciach sugeruje, że dana osoba po prostu boi się, że może zostać potępiona lub skrytykowana. Na przykład ktoś nauczy się jeździć na rolkach. Jednak jedno niedbale rzucone zdanie od krewnych lub znajomych, takie jak „Dlaczego tego potrzebujesz?” lub „Będziesz wyglądać śmiesznie!” może całkowicie zniechęcić chęć zrobienia czegoś.
Nieśmiałość
Nieśmiałość, sztywność, napięcie – to wszystko przejawy lęku przed krytyką. Zewnętrznie objawia się to kątowymi, ograniczonymi ruchami, unikając kontaktu wzrokowego. Obcy, nowe otoczenie, niespodziewane i niestandardowe sytuacje, w ogóle wyjście ze strefy komfortu jest bardzo trudne.
Brak wyrażenia opinii
Strach przed krytyką zmusza do zgadzania się prawie wszędzie i zawsze z tym, co mówią lub myślą inni. To wersja posłusznego dziecka, które siedzi i skromnie czeka, aż rodzice pozwolą mu mówić lub iść się bawić. Kiedy człowiek nie jest w stanie wyrazić swojego stanowiska w rozmowie, boi się potępienia lub, co może wydawać się śmieszne, narusza normy społeczne.
Niezdolność do powiedzenia „nie”
To jeden z najważniejszych punktów. Wyrażenie sprzeciwu wobec opinii innej osoby to wyznaczenie swoich granic, ustalenie pewnych reguł i zasad tego, co jest dozwolone, a co nie. Ze względu na strach przed krytyką osoba o słabych granicach pozwoli innym wkroczyć do swojej strefy osobistej, płacąc za to swoim czasem, przestrzenią, emocjami.
Jak możesz oprzeć się lękowi przed krytyką?
Strach zawsze wiąże się z poczuciem zagrożenia, tak jakby ktoś mógł wyrządzić krzywdę fizyczną lub psychiczną. Lęk przed krytyką nie jest gorszy, ponieważ opiera się na lęku przed uszkodzeniem granic własnej osobowości. Jednak w większości przypadków zagrożenie to jest oczywiste.
Osoba, która krytykuje lub potępia często wcale nie zniszczy osobowości rozmówcy. Pierwszy stara się przekazać mu informacje o tym, co zrobił źle lub co spowodowało negatywną reakcję.
Krytykę należy traktować jako informację zwrotną, a nie chęć upokorzenia lub zniewagi. Zawiera cenne informacje o potrzebach i wartościach rozmówcy. Te ostatnie często mogą zasugerować skuteczny sposób rozwiązania problemu lub zmiany zachowania, aby osiągnąć wyznaczony cel. W tym przypadku zmienia się z agresywnego oskarżyciela w asystenta, z którym możesz współpracować.
Krytyka przerazi każdego, o ile postrzega ją jako coś szkodliwego, zdolnego zniszczyć jego osobowość. Ale gdy tylko zobaczy w niej narzędzie do doskonalenia się i edukacji, w magiczny sposób uspokoi jego życie, a relacje z ludźmi bardziej komfortowe i produktywne.
W tym przypadku osoba krytykująca zamienia się w przyjaciela i pomocnika, a nie surowego i budzącego grozę rodzica, którego niezadowolony głos często nadal brzmi gdzieś w głębi podświadomości. Pokonanie strachu przed krytyką jest podobne do przezwyciężenia jakiejś wewnętrznej bariery, która otwiera ogromne możliwości i zasoby dla wzrostu i rozwoju.
