Śmierć jest daną egzystencjalną. Po prostu jest, czy nam się to podoba, czy nie. Osoba, która pogodziła się z faktem swojej skończoności, rozumie prawdziwą wartość życia i wie, jak się nim cieszyć. Po co martwić się o to, czego nie można uniknąć? A mimo to, kiedy nasi bliscy nas opuszczają, emocje okrywają nasze głowy. Ból utraty jest tak intensywny i wydaje się, że jesteś na skraju szaleństwa.
Okres żałoby składa się z 5 etapów:
- Pierwszy etap zaczyna się od momentu, gdy dana osoba dowiaduje się smutnej wiadomości. Pierwszą reakcją jest zaprzeczenie. Nie chce uwierzyć w to, co mu powiedziano, „nie słyszy” i kilkakrotnie pyta mówcę. Myśli grzebiące w mojej głowie "Może to pomyłka?" W ten sposób człowiek uparcie stara się nie przyznać do szokującej rzeczywistości, uniknąć bólu psychicznego, uchronić się przed cierpieniem. Zjawisko to stanowi psychologiczną obronę. W tym momencie może myśleć obiektywnie, rzeczywistość jest postrzegana jako zniekształcona.
- Potem następuje agresja – bardziej aktywny opór wobec tego, co się stało, chęć odnalezienia i ukarania winnych. Z reguły ci, którzy przynieśli wieści, wpadają pod ramię. I często dana osoba może skierować na niego agresywne działania. Wszystkie jego wnętrzności krzyczą i są wściekłe, nie chcąc zaakceptować bolesnej rzeczywistości. „Kto jest winien?”, „To niesprawiedliwe!”, „Dlaczego on?” - takie pytania wypełniają całą świadomość.
- Nie zmieniając niczego za pomocą agresji na drugim etapie, osoba w żałobie zaczyna targować się z życiem i Bogiem: „Nie zrobię tego i tamtego, tylko niech wszystko wróci, budzę się, wszystko okaże się błąd”. Świadomie lub nie, osoba wierzy w cud, w możliwość zmiany wszystkiego. Jedni chodzą do kościoła, inni korzystają z usług czarowników, inni po prostu się modlą - działania mogą być dowolne, ale wszystkie mają na celu zmianę rzeczywistości.
- Opór wymaga dużo energii, a gdy osoba jest pozbawiona energii, rozpoczyna się okres depresji. Nic nie pomaga: bez łez, bez akcji. Ręce opuszczone, zainteresowanie wszystkim utracone, apatia zakrywa głowę, czasami człowiek nie chce żyć, czując się bezwartościowy. Poczucie winy, rozpacz i bezradność prowadzą do izolacji. Często osoba pogrążona w żałobie ucieka się do nadmiernego spożywania alkoholu i narkotyków, aby jakoś złagodzić swoje udręki.
- Ostatni etap to łzy przynoszące ulgę. Następuje zmiana uwagi na pozytywne wspomnienia zmarłego. W realiach życia pojawia się rezygnacja, nieuchronność śmierci. Szalejące emocje stopniowo ustępują i zostają zastąpione cichym smutkiem i wdzięcznością dla zmarłej ukochanej osoby. Człowiek odzyskuje wewnętrzne oparcie, zaczyna snuć plany na przyszłość.
To idealny sposób na przeżycie straty. Ale czasami utknie na jednym z odcinków na długi czas. W takich przypadkach, gdy osoba pogrążona w żałobie nie dysponuje wystarczającymi środkami, warto poszukać wsparcia psychologicznego, gdzie pozostałe etapy przejdą wspólnie ze specjalistą.
