Psychoza to zaburzenie psychiczne, które objawia się niewłaściwym zachowaniem, ponieważ pacjent z psychozą postrzega rzeczywistość w zniekształcony sposób. Konsekwencją mogą być zaburzenia myśli, utrata pamięci i halucynacje.
Psychoza to jeden z najpoważniejszych problemów psychicznych. Istnieje kilka rodzajów psychozy.
Psychoza endogenna: najczęściej jest to schizofrenia o dziedzicznych korzeniach. Psychoza endogenna jest leczona w szpitalu psychiatrycznym.
Psychoza psychogenna rozwija się w kontekście stresu, takiego jak klęska żywiołowa, przemoc czy utrata bliskiej osoby.
Psychoza organiczna rozwija się u alkoholików, narkomanów i narkomanów z powodu stałego narażenia na substancje toksyczne. Może również wystąpić na tle infekcji (zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowych) lub w wyniku urazowego uszkodzenia mózgu.
Psychoza odstawienia, aka delirium tremens i delirium alkoholowe.
Objawy psychozy są zróżnicowane, ale nadal można wyróżnić kilka wspólnych cech.
Halucynacje są proste i złożone. Proste to obcy hałas lub grad. Trudne są głosy lub obrazy, niektóre sceny, które nie są w rzeczywistości.
Najbardziej niebezpieczne halucynacje pojawiają się, gdy w głowie pojawiają się głosy. Najczęściej te głosy grożą, oskarżają i porządkują. Pod wpływem głosów pacjent może wyrządzić krzywdę sobie i otaczającym go osobom.
W przypadku psychozy możliwe są dwie opcje zaburzeń nastroju: zmniejszenie aktywności seksualnej i nastroju, zahamowanie ruchów lub odwrotnie, osoba jest aktywna, rozmowna, może nie spać przez wiele dni, snuje fantastyczne plany, prowadzi dzikie życie, pije i bierze narkotyki.
Najtrudniejszą konsekwencją psychozy jest zmiana charakteru: zmiana nawyków, zachowań, cech osobowości. Ze słodkiej i miłej osoby zamienia się w kłótliwy, agresywny, konfliktowy. W trudnych przypadkach pacjent staje się apatyczny, znikają pragnienia i aspiracje. Pojawia się stan emocjonalnej pustki.
Częste są urojeniowe, obsesyjne myśli. Jeśli pacjent ma stan urojeniowy, obsesyjny, nie da się go przekonać lub logiczne jest wyjaśnienie, że wszystko jest zupełnie inne, normalne, krytyczne myślenie po prostu się wyłącza. Samo delirium może być inne - to mania prześladowania, zazdrości; pacjent może myśleć, że chcą go zabić, że ma nieuleczalną chorobę, a nawet, że obcy mają wpływ na jego mózg.
Występują również zaburzenia ruchu. Jest to albo ciągły ruch, grymasy, imitacja, gadatliwość, albo letarg, aż do otępienia. Pacjent w stanie otępienia siedzi w jednej pozycji, odmawia jedzenia i mówienia.
