Przez próżność rozumiemy zwykle chęć dobrego wyglądu w oczach innych, zajęcia wyższego miejsca na drabinie kariery lub odnoszenia sukcesów w różnych dziedzinach życia. W niektórych przypadkach istnieje pragnienie sławy lub popularności. Jakie są plusy i minusy próżności i jak ją przekroczyć?
Jak manifestuje się próżność?
Tak się składa, że próżność jest motorem wielu życiowych osiągnięć i może czasem nawet uruchomić bardzo pożyteczne przedsięwzięcia na całe życie. Na przykład dzięki ambitnym przekazom osoba może rozpocząć naukę, opanować zawód, obronić rozprawy itp.
Jest jednak kilka próżnych punktów, które nie pozwalają na pozytywne wypowiadanie się o tym, mimo pewnych zalet. Jeśli ktoś robi coś, kierując się próżnością, to przede wszystkim stara się dla siebie, wszystkie osiągnięcia są potrzebne nie jako cel sam w sobie, ale jako środek. Być z siebie dumnym, wyróżniać się wśród innych, otrzymać powołanie. Oznacza to, że sam biznes, rozpoczęty z takim przekazem, będzie w najlepszym razie bezużyteczny (w końcu nie ma sensu nikomu przynosić korzyści), a nawet szkodliwy.
Daleko nie trzeba iść, przykład II wojny światowej pokazuje, jak niszczycielskie może być pragnienie wyższości. Ale jest to przykład globalny, a każda indywidualna osoba z próżnością jest inaczej urzeczywistniana w otaczającym ją świecie.
W tym sensie próżna osoba jest raczej bezużyteczna dla społeczeństwa, ma po prostu inny cel. Jeśli robi coś pożytecznego, to w końcu zamienia to w swoją osobistą korzyść.
Można jednak powiedzieć, że człowiek próżny jest sam dla siebie bezużyteczny. Niestety, próżność, pragnienie wyróżnienia się i bycia dumnym z siebie nie przynosi szczerej miłości od innych. Takiego człowieka można co najwyżej podziwiać, ale człowiek próżny nie jest w stanie zaskarbić sobie żywej emocjonalnej reakcji, gdyż jego przesłanie od początku nie dotyczy tej sfery. Dzięki temu nasz dumny człowiek może uzyskać upragnione korzyści, sukces, ale nie więcej.
Jak maskuje się próżność
Nie każda osoba, przy wszystkich swoich dążeniach, osiąga sławę, sławę i sukces. Takich osób jest tylko kilka. Znacznie więcej tych, którzy o tym marzą, najczęściej nawet nie zdając sobie z tego sprawy, ale w rzeczywistości nie realizują swoich planów.
Wtedy w człowieku pojawia się przeciwieństwo próżności - uczucie ucisku. Pojawia się poczucie, że inni nie docenili, że można w życiu osiągnąć więcej i poczucie niezadowolenia. Zwykle taka osoba często marzy, teraz, gdyby okazało się inaczej, gdybym miał szczęście, to bym … A czasami poczucie naruszenia staje się stałym tłem emocjonalnym. Co to jest, jeśli nie druga strona próżności? Przecież gdyby nie to, to skąd by się wzięło poczucie naruszenia, nie byłoby poprzeczki, w stosunku do której by ono powstało.
Tak więc jest o wiele więcej naprawdę próżnych ludzi, niż się wydaje na pierwszy rzut oka.
Jak wyjść poza próżność
Wiele osób, które marzyły o sławie i sukcesie w życiu, jest całkiem zadowolonych ze swojego losu. Osiągnęli, jeśli nie wszystko, o czym marzyli, to przynajmniej część tego, czego chcieli, i nie chcą niczego zmieniać w swoim życiu. Do czego oczywiście mają pełne prawo.
Ale co z tymi, którzy zdali sobie sprawę, że próżność ma swoje wady, może mieli już dość, chcą ją przekroczyć i nawiązać inne relacje z ludźmi? W końcu istnieją inne możliwości interakcji z innymi, oparte na większym szacunku, szczerym uczestnictwie i czerpaniu głębokiej, autentycznej satysfakcji z ich działań.
Niestety nie da się tu podać konkretnej i jednoznacznej rady. Każdy ma swój własny sposób na zdobywanie doświadczenia na tym świecie. Można opisać tylko ogólne kierunki, w których zmienia się myślenie człowieka. Po pierwsze, zaczynają uznawać nie tylko swoją wartość i znaczenie, ale także to, że każda osoba jest również cenna i ważna. Po drugie, nacisk zostaje przeniesiony z osobistych korzyści, osiągnięć i sukcesu na korzyści, które naprawdę można przynieść innym.
Jeśli światopogląd danej osoby zmienia się w tych kierunkach, próżność naturalnie maleje.
