Uzależnienie od hazardu bardzo szybko zmienia się ze stylu życia w prawdziwą chorobę, której pozbycie się może być bardzo trudne. Według najbardziej ostrożnych szacunków około 10% światowej populacji cierpi z powodu uzależnienia od hazardu w takim czy innym stopniu. Ktoś trwoni całe fortuny na automatach do gry, a ktoś całymi dniami gra w wirtualnych kasynach.
Uzależnienie od hazardu odnosi się do chorób natury psychologicznej, na które nie ma leków. Proces pozbywania się nałogu odbywa się w gabinecie psychoterapeuty. Jednak fachowa pomoc nie zawsze daje pożądane rezultaty. Szczególnie w przypadkach, gdy pacjent nie zdaje sobie sprawy, jak ważna jest samodzielna praca nad swoją chorobą.
Powszechnym błędnym przekonaniem jest argument, że pozbycie się uzależnienia od hazardu jest łatwe - wystarczy nie grać. W zależności od siły woli osoba cierpiąca na tę dolegliwość może przez pewien czas odmawiać sobie pokusy ponownego postawienia zakładu, ale bez silnego fundamentu motywacyjnego takie wysiłki szybko schodzą na marne, a tryb przerwania kończy się kolejną grą.
Należy pamiętać, że uzależnienie od hazardu często dotyka osoby o niestabilnym usposobieniu emocjonalnym, narażone na stres i wycofane w sobie. Każda drobnostka może sprowokować takiego gracza do załamania. Co więcej, tak zwany syndrom odstawienia prowadzi do tego, że człowiek sam zaczyna szukać wymówki, by się uwolnić.
Psychologowie w takich przypadkach zalecają rozpoczęcie od złożonego oderwania się od środowiska gry. Aby to zrobić, konieczne jest zneutralizowanie jak największej liczby sytuacji, które mogą popchnąć Cię do gry. Unikaj odwiedzania miejsc, w których znajdują się automaty do gier. Powinieneś spędzać mniej czasu przy komputerze i zwiększyć swoją produktywność, aby zmniejszyć pokusę odwiedzania wirtualnego kasyna.
Na drodze do pozbycia się uzależnienia od hazardu często konieczne jest wypełnienie pustki powstałej po odmowie gry jakimś „zamiennikiem”. I dobrze, gdy zainteresują się sportem, rozrywką rodzinną lub wzrostem aktywności społecznej. Jednak nie granie w gry może często zaostrzyć inne ukryte tendencje, takie jak alkohol, jazda z dużą prędkością lub narkotyki. Aby nie dopuścić do przejścia z jednej skrajności w drugą, należy pamiętać, że w początkowej fazie walki z uzależnieniem od hazardu ważną rolę odgrywa „uporządkowanie” w świadomości człowieka i pozycjonowanie się w społeczeństwo. Powinieneś jasno zrozumieć pochodzenie, które doprowadziło do uzależnienia od hazardu - i często nie jest to chęć zrealizowania swojej pasji lub elementarnej chciwości. Korzeń uzależnienia od hazardu tkwi znacznie głębiej i często wiąże się z brakiem spełnienia w życiu zawodowym lub rodzinnym, brakiem komfortu na co dzień oraz patologiczną zazdrością wobec bardziej odnoszących sukcesy krewnych i przyjaciół.
Po zrozumieniu genezy problemu osoba uzależniona od hazardu musi wykonać nad sobą poważną pracę i dołożyć wszelkich starań, aby zdać sobie sprawę z destrukcji motywów pchających na automat lub kolejną partię gry karcianej. Ponowna ocena wartości pozwoli osiągnąć imponujący wynik, jeśli osoba uzależniona od hazardu znajdzie wsparcie i zrozumienie u najbliższych. Gwałtowny spadek wolnej gotówki jest również głównym czynnikiem odstraszającym patologicznego hazardzisty.
Uzależnienie od hazardu, jak każda choroba, dzieli się na łatwe do zdiagnozowania etapy. Najtrudniejszy charakteryzuje się ciągłą chęcią do gry i brakiem satysfakcji z wygranej. W rzeczywistości proces gry zamienia się w pojedynczy łańcuch działań, bez którego dana osoba nie ma już sensu istnienia. Towarzysząca temu depresja i głębokie poczucie wstydu prowadzą niekiedy do smutnych konsekwencji. Na tym etapie samoleczenie rzadko prowadzi do pożądanego rezultatu, a do walki z uzależnieniem od hazardu należy zastosować poważne leczenie psychoterapeutyczne.
