Agresja nie jest emocją samą w sobie. Jest to konsekwencja innej emocji – tak zwanej frustracji (irytacji), która jest podstawowa. Człowiek denerwuje się, gdy coś nie działa, wygląda lub nie idzie po jego myśli. Nawet nie zdając sobie sprawy z przyczyn jego irytacji, osoba jest już gotowa do ataku. Atakować, atakować z wyrzutami, atakować oskarżeniami, wylewać gniew - to właśnie robi agresor w stanie frustracji. Jednocześnie nie obchodzi go, do kogo skierowana jest jego agresja, może to być zupełnie outsider lub wręcz przeciwnie, bliski, ale podkręcony pod gorącą ręką. Co robić? Jak reagować na agresję?
Instrukcje
Krok 1
Zrób sobie krótką przerwę po agresywnym ataku. Po prostu bądź obecny z agresorem i utrzymuj sytuację pod kontrolą. Zdarza się, że wystarczy kilka chwil, aby odpowiednio ocenić to, co się wydarzyło i zastanowić się nad godną odpowiedzią, a także swoim dalszym zachowaniem.
Krok 2
Nie reaguj agresją na agresję, obrażaj zniewagą. I nie chodzi nawet o to, że zniżanie się do poziomu agresora nie ma sensu, po prostu ryzykujesz, że nie wyjdziesz z tej słownej sprzeczki jako zwycięzca, ponieważ najprawdopodobniej twój niepohamowany przeciwnik ma znacznie bogatsze doświadczenie jako napastnik niż twoje.
Krok 3
Postaraj się zgodzić z agresorem we wszystkim, o co cię oskarża. Ponadto wszystkie jego ataki traktuj jako dobrą radę. Skinąć głową na zgodę. Zwykle zniechęca to chama i zwalnia. Użyj uprzejmego tonu. Napastnik szybko zauważy, że nie stajesz się taki jak on, nie odkrzykuj i nie pluć, jego zapał szybko minie.
Krok 4
Przyjrzyj się bliżej - czy przed tobą nie jest energetyczny wampir? Dzięki temu po prostu pozwól mu doprowadzić osobę do białego gorąca, odpowiadając na płacz, łzy i szloch. W rzeczywistości na to czekają. To dla nich zwycięstwo. Rzeczywiście, z irytacją, płaczem i krzykiem otwierają się twoje kanały energetyczne, a następnie agresor spokojnie wypompowuje z ciebie życiodajną energię. Ty w końcu ulegasz łzom i niesprawiedliwości skierowanej przeciwko tobie, a wampir w tym czasie jest już spokojny i cieszy się życiem. Wniosek: nie daj się ponieść histerii i irytacji.
Krok 5
Nie pytaj napastnika z oburzeniem: „Jakim prawem krzyczysz na mnie? Jak śmiesz ?! Nie oczekuj, że usłyszy twoje apele, nie, on jest w swoich emocjach. Takimi apelami nie da się tego stamtąd wydostać. Postaw pytanie inaczej: „O co się martwisz? Coś jest nie tak? Wymyślmy to razem”. Skup swoją uwagę nie na zachowaniu napastnika, ale na jego stanie frustracji, tj. z powodu jego irytacji.
Krok 6
Nie bój się agresora. Z reguły ma tylko przerażający wygląd. Zapamiętaj zachowanie psów. Ten, który szczeka głośno i zaciekle, nigdy nie ugryzie. A jeśli ugryzie, to tylko wtedy, gdy poczuje lub zobaczy twój strach i bezbronność. Ludzie to zasadniczo te same zwierzęta, zwłaszcza w stanie agresji. Wypędź z twarzy wyrazy rezygnacji i strachu, nie trząść się, nie drżeć, okazywać spokój, a nawet nudę. Atakujący szybko więdnie. No, albo skieruje swoją agresję w innym kierunku (rzuci talerz, rozerwie gazetę, kopnie w drzwi - zostanie rozładowana) i wkrótce ucichnie.
Krok 7
Wyjdź z miejsca konfliktu. Zostaw agresora. Nie malowniczo, nie teatralnie, nie trzaskając drzwiami, ale po prostu po angielsku, tj. cicho i bez budowania obrażonej cnoty. Zazwyczaj agresorzy są bystrzy. Twoje dalsze działania zależą od Twojej decyzji – czy udawać, że nic się nie stało (wtedy czekać na powtórzenie takich ekscesów), czy zaproponować usiąść w rzędzie i dobrze porozmawiać, tj. spokojnie przedyskutuj problem.
