Czasami między kochającymi się ludźmi dochodzi do wybuchów agresji. Mówią, że kochanie besztają - tylko się bawią. Rzeczywiście, najczęściej gwałtowne kłótnie ustępują miejsca żarliwemu pojednaniu i życie toczy się dalej. Zdarza się jednak, że naturalna agresja miłosna zaczyna narastać, niszcząc coraz bardziej kruchy świat miłości.
Dlaczego między bliskimi pojawia się agresja?
Uważa się, że kochający ludzie powinni doświadczać niezwykle pozytywnych emocji podczas komunikowania się, ale w praktyce wszystko może być znacznie bardziej skomplikowane - w komunikacji z ukochaną osobą można spotkać irytację, lodowaty chłód i wściekłość, a zatem skargi, gniew i uraza… Dlaczego bliscy ludzie, którzy mają do siebie najczulsze i najbardziej namiętne uczucia, czasami zaczynają się złościć i zachowują się tak, jakby między nimi przebiegł czarny kot?
Zauważono, że bliscy ludzie ranią się nawzajem znacznie częściej niż obcy. Im silniejsza atrakcyjność i intymność, tym więcej destrukcyjnych namiętności, czasem kipiących w tej intymnej przestrzeni osobistej. Negatywność w bliskich związkach jest nieunikniona. Kumulując się w postaci nieporozumień i pretensji, koncentruje się na agresji i może wybuchnąć takim skandalem, że sami kochankowie są wtedy zagubieni: może coś z nimi jest nie tak? A może coś jest nie tak z tym związkiem? Mit „wzniosłej miłości” upada, gdy tylko w mieszkaniu dwojga kochających się ludzi rozbrzmiewa brzęk rozbitych naczyń „w ich sercach”.
W wyniku takich wybuchów pojawia się poczucie winy i uraza. Odpycha ludzi od siebie. Stają się dla siebie źródłem bolesnych doświadczeń. Poczucie winy prowadzi do tego, że chce się ukryć przed ukochaną osobą, poczucie urazy prowadzi do wyrzutów, dzięki którym negatywność kumuluje się i zamienia w kolejną „pułapkę”. Jak radzić sobie w takich sytuacjach? Jak uniknąć eskalacji napięcia w związku?
Agresja między ludźmi jest nieunikniona. Nie warto tracić energii na „niezauważanie”, powstrzymywanie, ukrywanie tego. Wiosna w końcu zostanie uwolniona - a agresja dostanie nową rundę. Trzeba zrozumieć, że agresja jest całkowicie naturalną rzeczą między ludźmi i nauczyć się wyrażać niezadowolenie ze sobą - odpowiednio, nie zamieniając irytacji w poważną kłótnię, która dewaluuje wszystko, co pozytywne, dobre i lekkie, które było w związku.
Naucz się wyrażać wzajemne żale each
- Nie wyciągaj „konkretnych” wniosków: „To jest jego prawdziwa twarz” lub „Zawsze taka była, tylko przebrana”. Te wnioski nie mówią nic o człowieku, poza tym, że w przypadku załamania nerwowego po prostu nie umiemy się kontrolować.
- Wyeliminuj nieprzyzwoity język z leksykonu. Wzywając, poniżając godność ukochanej osoby, obniżasz w ten sposób jego samoocenę. A osoba o niskiej samoocenie albo spróbuje cię jeszcze boleśniej obrazić, albo po prostu opuści niewygodną przestrzeń osobistą w poszukiwaniu osoby, która jest bardziej lojalna wobec swoich wad.
- Dostrzegając w sobie irytację, a nawet nienawiść, nie przejmuj się. Znajdź przyczynę negatywności. Być może w tym celu będziesz musiał uczciwie przyjrzeć się sytuacji i zrozumieć, że to nie twoja ukochana jest za to winna, ale ty sam. Spróbuj postawić się w czyjejś sytuacji. Jak byś się zachowywał na jego miejscu?
- Po znalezieniu powodu i uznaniu go za zasadny porozmawiaj z ukochaną osobą, okazując maksimum dobrej woli i cierpliwości. Być może będziesz musiał powtórzyć swoją prośbę, aby „nie rzucać skarpetkami” lub „nie rzucać światła na toaletę”. W żadnym wypadku nie daj się ponieść arogancji: „Czy muszę powtarzać to samo trzysta razy?” lub „Nie nauczyłeś się mnie słuchać za pierwszym razem”? Nawyki są bardzo trudne do zmiany, także te złe. Będziesz musiał albo powoli je wykorzenić, albo znosić je i nie strać nerwów na próżno dla siebie lub swojej ukochanej.
- Nie ukrywaj tego, co cię dręczy. Być może masz wysoki poziom niepokoju, odpowiedzialności, a może jesteś nadmiernie zazdrosny? To są twoje problemy, które możesz omówić z ukochaną osobą, ale w żadnym wypadku nie jest to powód, aby wyładować na nim własną złość, wyeliminować problemy psychologiczne. Mówiąc głośno to, co nie pozwala ci na spokojne cieszenie się komunikacją, podczas gdy problem nie został jeszcze przerośnięty negatywnymi emocjami, niejako się wyznajesz. przyznaj się do własnej niedoskonałości, rozjaśnij duszę. A jedyne, czego pragniesz, to aby ukochana osoba po prostu rozliczyła się z twoją wewnętrzną wadą, z problemem, który powoduje psychiczne cierpienie.
- Naucz się wyrażać swoje myśli, omawiać sytuacje, uzbrojony w pozytywne emocje. Nie zaniedbuj „różowych okularów” podczas rozmowy z ukochaną osobą na drażliwy temat. Im więcej masz życzliwości i miłości, im bardziej życzliwy jest twój ukochany, tym łatwiej będzie mu ustępować, rozumieć, zgadzać się.
- Problem nie powinien wyglądać na skargę. Wyjaśnij, co cię niepokoi. Argument – konkretne fakty są o wiele bardziej przekonujące niż etykiety: „Wkurzasz mnie”, „Że zachowujesz się jak Don Juan” i tak dalej.
- Wiedz, jak zatrzymać się na czas, jeśli czujesz, że jedno z was „cierpiało”. Być może twoja ukochana osoba jest w trudnym stanie i nie dostrzega w wystarczającym stopniu twojej prośby lub problemu. Następnie możesz użyć „białej flagi”, poddać się na chwilę. Nie bój się poddać i rozpoznać zwycięzcę w ukochanej osobie – w końcu jest to „własne”, a pokój między wami jest o wiele cenniejszy niż zwycięstwo odniesione kosztem traumy psychicznej czy udowodnionej prawości, które może stać się źródłem emocjonalnego dyskomfortu dla ukochanej osoby.
Bądźcie sobie protekcjonalni
Wzajemna protekcjonalność to prawdziwa recepta na szczęście. Jeśli ukochana osoba poczuje, że którekolwiek z jego przewinień zostanie zrozumiane i wybaczone, odczuje Twoją miłość, która przejawia się niezależnie od okoliczności, jego zaufanie do Ciebie będzie niewyczerpane, a to jest wiele warte, ponieważ osoba, której ufasz, ma nie ma powodu do kłamstwa, ukrywania prawdy…
Po wyjaśnieniu związku „usuń śmieci” z przeżywanych emocji. Naucz się wybaczać, nawet jeśli czasami może to być trudne. Niezdolność do wybaczania to poważna wada, która stanowi zagrożenie dla każdego, nawet najbardziej romantycznego, idealnego związku. Nigdy nie pamiętaj starych żalów, zwłaszcza tych, za które od dawna proszono Cię o przebaczenie. Wracając do starych żalów, przekreślasz wszystkie dobre rzeczy, które wydarzyły się po zapomnianym pojednaniu, deprecjonujesz prośbę o przebaczenie. Co było - że minęło, głupio jest oddawać negatywne emocje, czerpiąc je z przeszłości.
Pamiętaj: nie ma związku bez negatywności! Nie ma ludzi idealnych, którzy idealnie wpisują się w nasze oczekiwania, plany i wyobrażenia na temat „idealnej bratniej duszy”. Każdy związek jest sprawdzianem umiejętności bycia człowiekiem nawet w sytuacjach, których nie lubimy i nie lubimy. A jeśli kipi Ci nadmiar energii – lepiej zaaranżuj „bitwę na poduszki” – to usunie negatywność i wprowadzi w związek element przyjemnej, pełnej zaufania gry.
