Perfekcjoniści to ludzie, którzy wierzą, że jeśli w ich życiu wszystko będzie idealne, nie będą mogli doświadczyć poczucia winy, bólu, strachu i wstydu. Dla niektórych ludzi pragnienie osiągnięcia doskonałości poprzez samorozwój i rozwój osobisty jest pragnieniem stania się lepszymi niż są. Faktem jest, że ich zdaniem nikt ich nie postrzega ani nie kocha takimi, jakimi są.
Perfekcjonizm to ochrona przed światem zewnętrznym i to on uniemożliwia osobie cieszenie się życiem. Perfekcjonizm nie oznacza samorozwoju ani samodoskonalenia. To tylko chęć zdobycia pochwał i aprobaty od krewnych, przyjaciół, znajomych, kolegów z pracy i szefów.
Początek tworzenia cech
Perfekcjonizm zaczyna się rozwijać od dzieciństwa, kiedy rodzice nagradzają dziecko za wszystko, co robi dobrze. Mogą to być oceny w szkole, dobre zachowanie w domu i w społeczeństwie, wygląd, kreatywność, sport, przestrzeganie wszystkich zasad etykiety.
Dzięki temu dziecko dowiaduje się, że jest tym, co już udało mu się lub osiągnie w przyszłości. Najważniejszą rzeczą, którą należy zrobić, jest dążenie, proszę, do perfekcji we wszystkim, aby uzyskać aprobatę.
Główne pytanie, które zawsze tkwi w głowie perfekcjonisty, brzmi: „Co ludzie o mnie pomyślą?”
Cechy ludzi perfekcjonistów
Perfekcjonistyczny system wierzeń jest destrukcyjny. W końcu jedynym pragnieniem takich ludzi jest stać się ideałem, aby nie odczuwać bólu, wstydu i upokorzenia.
Ponieważ na tym świecie nie ma nic doskonałego, sam pomysł osiągnięcia tego celu jest absurdalny. Jest jeszcze jeden szczegół, na który należy zwrócić uwagę. Perfekcjoniści po prostu chcą wyglądać perfekcyjnie, przykładając do tego całą swoją siłę, podczas gdy nie zamierzają robić nic w kierunku swojego rozwoju.
Osoby cierpiące na perfekcjonizm są bardzo trudne do zauważenia i bardzo boleśnie reagują na wszelkie kierowane do nich uwagi. Potem następuje poczucie winy i wniosek, że „nie jestem doskonały”. I wtedy uformowany model zaczyna działać: „jeśli nie jestem doskonały, to muszę robić lepiej, bardziej poprawnie, doskonalić”.
Ważne jest, aby zrozumieć, że strach przed pojawiającymi się emocjami, takimi jak poczucie winy lub wstydu, tylko zwiększa prawdopodobieństwo jego pojawienia się za każdym razem, gdy dana osoba styka się z prawdziwym życiem.
Jak radzić sobie z tendencjami do perfekcjonizmu
Aby poradzić sobie z perfekcjonizmem, musisz zacząć od zaakceptowania, że każdy w swoim życiu ma do czynienia z negatywnymi emocjami i jest podatny na poczucie winy, wstydu lub osądzania ze strony innych. I to nie dlatego, że nie jest doskonały, ale tylko dlatego, że tak układa się nasze życie.
Stopniowo powinieneś nauczyć się traktować siebie z miłością, zrozumieniem i współczuciem. Rozwijaj odporność na pojawiające się negatywne emocje. Jeśli nie możesz tego zrobić samodzielnie, zawsze możesz skontaktować się z psychologiem i rozwiązać z nim problem.
Ważne jest, aby wypracować kilka punktów w zachowaniu danej osoby i jej stosunku do życia:
- zrozumieć i zaakceptować, że nie ma potrzeby dążyć do ideału; jest to cel nieosiągalny, który nie zostanie zwieńczony sukcesem;
- zobacz, że perfekcjonizm nie przynosi żadnych korzyści, a wręcz przeciwnie; brak radości i wewnętrznej wolności jest konsekwencją nieustannego wewnętrznego konfliktu;
- konieczne jest znalezienie we wspomnieniach tego, który stał się głównym autorytetem w życiu człowieka, kiedy i dlaczego tak się stało;
- perfekcjoniści najczęściej cierpią na niską samoocenę; dlatego człowiek musi nauczyć się ufać sobie, szanować siebie, przestać koncentrować się na innych ludziach i ich osiągnięciach;
- ważne jest, aby człowiek rozumiał, że on, jak każdy inny, ma prawo popełniać błędy i poprawiać błędy, i nie ma w tym nic strasznego.
