Osoba pracująca w zespole wykazuje znacznie mniejszą efektywność, niż gdyby pracowała sama. I to wcale nie zależy od złożoności zadania.
Czy zauważyłeś kiedyś, że wykonując zadanie z kimś w parze, nie dajesz z siebie wszystkiego? W czasach, gdy sam musisz radzić sobie z różnego rodzaju zadaniami, robisz wszystko, co jest w Twojej mocy, a nawet więcej. To nie przypadek, istnieje wytłumaczenie tego zachowania. Takie zachowanie określane jest w świecie naukowym jako lenistwo społeczne, czyli efekt Ringelmanna.
Co to jest i kim jest Ringelman? To proste, Ringelmann jest francuskim psychologiem, który około sto lat temu przeprowadził serię eksperymentów psychologicznych na ludziach. Jego celem i zadaniem było udowodnienie, że osoba pracująca w zespole wykazuje znacznie mniejszą efektywność niż gdyby pracowała sama. I to wcale nie zależy od złożoności zadania.
Ciekawy eksperyment przeprowadzono wiele lat temu, za co zabrali grupę ludzi, tzw. badanych eksperymentalnych. Dostali zadanie podniesienia maksymalnej możliwej liczby kilogramów. Potem ludzie zostali podzieleni na pary i musieli zrobić to samo, ale w parach. Wyniki eksperymentu zaszokowały naukowców. Im więcej osób w grupie, tym mniejszy ciężar każdy z nich może podnieść w porównaniu z wynikiem, gdy pracował samodzielnie. Ten efekt nazwano lenistwem społecznym.
Wyjaśnienie ludzkiego zachowania jest bardzo proste. Bo jeśli ktoś pracuje sam, to nie ma na kim polegać i daje z siebie wszystko, pracując na wynik. Ale jeśli dana osoba pracuje w zespole, to jego logika bardzo różni się od logiki samodzielnej pracy. Pracując w zespole człowiek liczy na innych, na to, że ktoś coś dla niego zrobi, że nie będzie w stanie tego dokończyć lub nie da z siebie wszystkiego. I nikt nie zauważy, że jest filonitą lub go nie modyfikuje.
Wraz ze wzrostem liczby uczestników w grupie, wskaźnik osiągnięć dla każdego spadał. Dlatego zespoły z dużych grup ludzi hamują rozwój osobisty jednostki i nie zawsze mają pozytywny wpływ na wynik jako całość. Tak działa ludzka psychika. Czasami, aby osiągnąć maksymalne wyniki, szefowie nie powinni grupować swoich pracowników, w przeciwnym razie odprężają się. Tak układa się życie, w zespole jest wiele pasożytów, które nie działają, ale umiejętnie umieją wykonywać swego rodzaju energiczną aktywność. Chociaż ktoś naprawdę ciężko pracuje, ale jego praca jest pomijana i często nie doceniana.
Żadna ilość technologii społecznych, szkoleń czy postaw nie może złamać ludzkiego myślenia. Menedżerowie powinni uwzględnić ten czynnik w swojej pracy i stwierdzić, że osobisty współczynnik możliwości pracownika spada w grupie.
