XX wiek dla naszego kraju naznaczony był nie tylko licznymi wojnami, wielkimi odkryciami i dokonaniami, ale także odejściem od wartości duchowych, które były wpajane przez wieki. Dziedzictwo kulturowe w postaci świątyń, religii, obyczajów zostało celowo wymazane ze świadomości ludzi i częściowo z powierzchni Ziemi. Kilka pokoleń dorastało w atmosferze ateizmu i negacji wszystkiego, co wiąże się z wiarą. Jednak przełomowe lata dziewięćdziesiąte przyniosły nie tylko świt prywatnego biznesu i redystrybucji własności, ale także ogromną rewolucję w świadomości społeczeństwa. Ci, którzy się nie załamali, łapiąc oddech po nagłych zmianach i ucząc się życia w nowych warunkach, sięgnęli do kościoła. Tak czy inaczej, ale w głębi duszy każdy, nawet najbardziej zagorzały ateista, czuje, że jest nad nami coś, co prowadzi i chroni w trudnych czasach, pociesza w smutku i daje spokój duszy. Ktoś nazywa to intuicją, ktoś aniołem stróżem. To nie zmienia istoty rzeczy. Więc gdzie jest ukryta prawda? Jak znaleźć swoją jasną ścieżkę i nauczyć się słyszeć swój wewnętrzny głos?
Instrukcje
Krok 1
„Nie wierz, nie bój się, nie pytaj” Muszę powiedzieć, że tytuł tytułu jest nieco niejednoznaczny. Wyjaśnijmy każde ustawienie osobno. „Nie wierz” - nie dotyczy to samej wiary, oznacza uważny stosunek do ludzi. Zaufanie jest dobre, ale nie musisz ufać każdemu, kogo spotykasz. Słuchaj uważnie, spróbuj zrozumieć. Empatia i empatia robią niesamowite rzeczy (ale empatia, a nie litość). Wszyscy jesteśmy żywymi ludźmi, dlatego mamy wady i wewnętrzne postawy. Najczęściej to najbardziej sympatyczni i uprzejmi okazują się zdrajcami i odwrotnie - na pierwszy rzut oka chłodni i powściągliwi, przy bliższej komunikacji, zaskakują swoimi ukrytymi cechami duchowymi: oddaniem, życzliwością, hojnością. Pierwsze wrażenia często mylą. Przyjaciel ma kłopoty! „Nie bój się” - nie bój się żyć, pozwolić sobie na to, o czym marzysz, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się to niemożliwe lub nieosiągalne. Czego tak naprawdę się boisz: potępienia, pogardy, złośliwości tych samych ludzi? Nie jest tego warte. Ogólnie rzecz biorąc - nikt się o siebie nie troszczy. A każdy z nieszczęśników w głębi duszy boi się, że ci się uda. Głównym zadaniem każdego jest takie życie, aby później nie żałować straconych lat. Każdy ma swoją własną ścieżkę i nikt poza tobą nie wie, co będzie lepsze. Strach często kryje się pod maską gniewu i sarkazmu. Silni ludzie nigdy nie są źli. Droga do szczęścia nie jest najłatwiejsza, jednak potykając się w miejscu, rozglądając się ze strachem, nie tylko nic nie osiągniesz, ale też zaryzykujesz zapracowanie na depresję, apatię do wszystkiego, co się dzieje, nie mówiąc już o poczuciu własnej wartości, które szybko zacznie spadać z prędkością zestrzelonego myśliwca … "Nie pytaj". Pytający stawia się w podrzędnej pozycji. Kochają litować się nad biednymi, ale ich nie szanują. Nie ma potrzeby podnoszenia czyjejś samooceny własnym kosztem. Jeśli ktoś chce pomóc, to pomoże i nie ma potrzeby niczego wyjaśniać. Jeśli chcesz, żeby coś pojawiło się w życiu, zacznij dawać. Daj ludziom ciepło, miłość, dobry nastrój, uwagę. Nie od razu, ale z czasem poczujesz, że odrzut zniknął. Jak śpiewa jedna dobra piosenka dla dzieci: „Podziel się swoim uśmiechem, a wróci on do Ciebie nie raz”.
Krok 2
„Bądź uważny na swoje uczucia” Uczucia są doskonałym wskaźnikiem naszego stanu i nastroju. Pokazują to, czego naprawdę chcemy. Powszechnie przyjmuje się, że człowiek jest swoim własnym panem. To prawda, ale tylko w połowie. Większość przekonań jest narzucana przez społeczeństwo, rodziców, mentalność kraju lub obszaru zamieszkania. Wszyscy krzyczą o wolności, ale tak czy inaczej nikt jej nie ma. Spróbuj zrozumieć jedną prostą prawdę: „to, co czujesz, jest tym, o czym myślisz, a nie odwrotnie!” Możesz oszukać przyjaciół, rodziców, a nawet rodzinę, ale jak wytłumaczyć swojemu sercu, że poziom szczęścia zmierza do zera? Nie możesz uciec od siebie. Tylko to, co sprawia przyjemność, daje radość i daje siłę, ma sens. Odrzucając lęki, możesz osiągnąć niespotykane dotąd wyżyny w każdej dziedzinie życia. Dlatego przejdź do lepszej przyszłości. Wybieraj tylko uczciwe ścieżki, aby osiągnąć swoje cele.
Krok 3
„Nie zrzucaj odpowiedzialności za swoje życie na innych”. Czasem przyjemnie jest wrócić do dzieciństwa: płakać, krzyczeć, obwiniać kogokolwiek, ale nie siebie, za wszystkie nieszczęścia. Jednak takie zachowanie jest nie tylko destrukcyjne, ale także całkowicie nieskuteczne. Okazuje się, że w tym momencie potwierdzasz swoją osobistą niewypłacalność, zwalniasz się z wszelkiej odpowiedzialności i w efekcie tracisz kontrolę nad rzeczywistością. Wszystko, co nie zostało zrobione na muszce, jest osobistym wyborem i tylko ty ponosisz wyłączną odpowiedzialność za wszystkie konsekwencje. To prawda, że na muszce jest też wybór - albo posłuszeństwo, albo… Ale nie mówmy o smutnych rzeczach. Kiedy zaczniesz myśleć o tym, co robisz i mówisz, nadejdzie świadomość, pojawi się więcej pewności siebie i możliwości dalszego działania. Każda zaistniała sytuacja wymaga dokładnej analizy. Nie podniecaj się, nie odcinaj ramienia. Zanim coś zrobisz, zważ kilka razy za i przeciw. Zastanów się, czy pożałujesz, czy będziesz zadowolony, że to zrobiłeś, a nie inaczej. Przysłowie mówi: „Odmierz siedem razy, wytnij raz”. W rzeczywistości w życiu tak jest w dużej mierze. Każde ryzyko musi być uzasadnione. Nie działaj pochopnie i nie oczekuj niczego od innych ludzi. Nikt nie jest nikomu nic nie winien. Wszyscy ludzie są samolubni, dlatego postępują dla siebie najlepiej. Czy można na kogoś złościć się na wybraną ścieżkę? To sprawa osobista dla każdego. Twoim zadaniem jest słuchać siebie i działać zgodnie ze swoim sumieniem. Niezależnie od tego, co się wydarzyło, traktuj to jako przeżycie, a nie porażkę. Dopóki człowiek żyje, wszystko można zmienić i odtworzyć, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się to niemożliwe.
