Często kobiety narzekają na brak opieki ze strony bliskich. Chcieliby, żeby ktoś pomógł. Ale z jakiegoś powodu ludzie nie spieszą się z tym. Czy wszyscy wokół ciebie są tak niewrażliwi? Jak możesz nauczyć swoją społeczność dbać o ciebie?
Instrukcje
Krok 1
Po pierwsze, zrozum, dlaczego inni przestali się o ciebie troszczyć.
Aby to zrobić, obserwuj swoje zachowanie przez tydzień. Mianowicie – co mówisz i robisz, gdy ktoś chce Ci pomóc. Zapisz to w notatniku lub pliku. Podziel plik na dwie kolumny. W pierwszym napisz sytuację, w drugim - jak zareagowałem na tę sytuację. Przez pierwszy tydzień po prostu zapisujesz swoje działania i nie analizujesz ich.
Krok 2
W drugim tygodniu przeanalizuj zapisy.
Poniżej możesz zobaczyć, co zwykle robią i mówią ci, którzy nie otrzymują pomocy. Takie zachowanie uczy innych podejmowania inicjatywy i troski.
Ktoś mówi, że nie potrzebuje pomocy. Często dzieje się to automatycznie. Powiedzmy, że do kuchni wchodzi mąż i pyta, jak pomóc. A w odpowiedzi oddają go na maszynie - nie, nie rób tego.
Krok 3
Wiele kobiet krytykuje asystentów. Powiedzmy, że dorosła córka przyniosła jedzenie do domu, a on w odpowiedzi słyszy - dlaczego to kupiłeś, już je mamy. Oczywiście moja córka od razu ma odpowiedź - nie wniosę niczego innego do domu. Syn wytarł kurz - nie tak dokładnie, jak by chciał, a mąż przybił zdjęcie i nie usunął kurzu. Po krytyce następuje naturalna reakcja – już tego nie zrobię.
Krok 4
Oni uczą. Podczas akcji bliscy stoją nad duszą i wydają polecenia. Kroisz warzywa niewłaściwym nożem, myjesz niewłaściwym proszkiem, zamiatasz podłogę w niewłaściwy sposób itd.
Starają się robić wszystko niezauważone. Mąż wraca do domu z pracy, a dom jest piękny i lśniący. Wspaniale, do czasu przyjazdu mojego męża wszystko wokół domu jest już zrobione. I tak za każdym razem, z biegiem czasu, mąż przyzwyczaja się do tego, że dom jest czysty. Przestaje to doceniać. Przyjmuje za pewnik, że dom jest czysty. Czasem dobrze się pochwalić i pokazać, że bez Was ta czystość w domu by nie istniała.
Krok 5
Udaje, że nie potrzebuje pomocy. Wyciąga ze sklepu ciężkie torby z artykułami spożywczymi, potem wkłada je do lodówki, a przy tym nic nie wskazuje na to, że fajnie byłoby iść razem do sklepu. I jak znosi partyzant, zakładając, że mąż kiedyś sam to rozgryzie.
Krok 6
Mówią - „nie warto”, „wcale nic”, „nie warte wdzięczności”. Zamiast chwalić się tym, co zrobiłem - "tak, zrobiłem to świetnie, prawda?"
Nie wie, jak dziękować za to, co zrobił. Każda osoba jest zadowolona, gdy dziękuje się jej za swój wysiłek. W końcu próbował coś zrobić. A w odpowiedzi ignorancja, bez uwagi na to, co zostało zrobione, a może i niezadowolenie.
Krok 7
Tak więc, analizując wpisy w pliku, zorientowałeś się, jakiego rodzaju zachowania pozbawiasz sobie pomocy. Teraz daj swoim bliskim możliwość zaopiekowania się.
W drugim tygodniu codziennie dziękuj za każdą drobiazg i uczynek zrobiony dla ciebie. Nie próbuj od razu rzucić się do bitwy i zrobić coś na własną rękę. Pozwól swojej rodzinie ponownie przyzwyczaić się do opieki nad tobą. To zajmie trochę czasu.
Za każdym razem, gdy ktoś Ci pomoże, uśmiechnij się, weź oddech, powoli policz do trzech i podziękuj. Tylko dzięki. Krytyka, zgryźliwe uwagi i słowa „no cóż, nie było tego warte”, „sam bym wszystko zrobiła” nie są tu odpowiednie.
Krok 8
Zajmie to jeszcze kilka tygodni, bo nie każdy wie, jak komplementować i chwalić.
Często podkreślaj znaczenie pomocy. Wtedy ludzie poczują się potrzebni.
Możesz wypowiedzieć zdania: „Wspaniale, że pomyślałeś, że możesz mi pomóc. Dziękuję, jestem bardzo zadowolony”.
A po miesiącu, jeśli zrobisz wszystko dobrze, zaczniesz widzieć wyniki. Ale ważne jest, aby dalej dziękować pomocnikom.
