Upór i bezkompromisowość to dwie największe wady charakteru człowieka. Tacy ludzie nie uznają opinii innych, uważają swój punkt widzenia za jedyny słuszny, niepodlegający dyskusji i obalaniu. Z tego powodu tacy ludzie często pozostają całkowicie sami, bez nikogo, z kim mogliby dzielić swoje radości lub smutki.
Nie oznacza to jednak, że chwila jest pominięta i wszystko stracone, ponieważ zawsze możesz nauczyć się zachowywać inaczej i zacząć normalnie komunikować się z ludźmi wokół ciebie. Pomoże to w poradach doświadczonych psychologów.
1. Zanim wyrazisz swoją opinię w jakiejkolwiek sprawie, najpierw zastanów się kilka razy nad tym, co zamierzasz powiedzieć.
2. Naucz się słuchać i rozumieć, co mówią inni paneliści.
3. Zawsze pamiętaj, że wszyscy ludzie są inni i inaczej rozumują. Każdy może mieć rację na swój sposób, więc nie spiesz się z kłótnią.
4. Pamiętaj, że wszyscy ludzie mogą się mylić, więc nie wykorzystuj ich błędów przeciwko nim.
5. Przypomnij sobie, kiedy zaczęły się twoje problemy z komunikowaniem się z innymi ludźmi i spróbuj zrozumieć, co to spowodowało.
6. Zrozum dokładnie, co czujesz, gdy odrzucasz słowa wypowiedziane przez rozmówcę: radość, duma, smutek, irytacja itp. Jeśli zrozumiesz, jakie uczucia przytłaczają cię w tej chwili, przyczyna tego zachowania stanie się dla ciebie jasna.
Przyczyny niemożności liczenia się z opiniami innych ludzi
Może istnieć kilka powodów, dla których dana osoba nie wie, jak słuchać i akceptować argumenty innych ludzi:
1. Samolubstwo. Osoby o samolubnym charakterze na ogół nie są przyzwyczajone do akceptowania czyichś opinii, z wyjątkiem własnej. Wierzą, że wszystko, co mówią, jest prawdą ostateczności, a ich słowom nie można zaprzeczyć.
2. Kompleksy dziecięce. Dość często dzieci cierpiące na kompleksy niższości lub nadmierną nieśmiałość nie potrafią znaleźć wspólnego języka z innymi ludźmi. Kiedy dorastają, stają się wycofane, bezkompromisowe i uparte, co uniemożliwia im zaakceptowanie faktu, że inni ludzie mogą mieć rację.
3. Złe wychowanie i pobłażliwość. Kiedy rodzice są zbyt zajęci i nie mają wystarczająco dużo czasu, aby zająć się dzieckiem, a tylko kupić jego miłość i uczucie, dziecko uczy się osiągać to, czego chce w dowolny sposób. Widząc, że rodzice pobłażają mu we wszystkim i nie kłócą się, uświadamia sobie swoją wyższość nad ludźmi i uczy się nimi manipulować. Dlatego w dorosłym, niezależnym życiu nie umie słuchać i zgadzać się ze swoimi rozmówcami.
