Kiedy jesteśmy nieaktywni, nie dzieje się z nami nic dobrego, nie dzieje się też żaden rozwój. Możesz osiągnąć coś więcej metodą prób i błędów, po prostu robiąc.
Zawsze zadajemy sobie pytanie, jak być mądrzejszym, silniejszym, piękniejszym, odnoszącym większe sukcesy, bogatszym i tak dalej. Ale jednocześnie czasami nic w tym celu nie robimy. Potem zaczynamy po cichu nienawidzić swojego życia i obwiniać o wszystko kogokolwiek, ale nie siebie. Wtedy zaczynamy wierzyć, że ludzie wokół nas potrzebują nas zbyt wiele. Że są od nas zbyt wymagający. A co, jeśli potrafią postrzegać nas takimi, jakimi jesteśmy, nawet bez naszych działań w ich kierunku i dla wspólnego dobra. A może powinieneś pomyśleć, że ich oczekiwania są w pełni uzasadnione. Że już postrzegają nas jako osobę i naprawdę oczekują od nas czegoś więcej, do czego naprawdę jesteśmy zdolni, jeśli ciągle się rozwijamy, a nie siedzimy w miejscu. Ta myśl może służyć jako dobra motywacja.
Musisz urzeczywistnić się na pełnych obrotach. Ale obawiamy się, że efekty naszych wysiłków nie będą odpowiadać otaczającym ich ludziom, że nadal będą nieszczęśliwi, poddadzą nas krytyce. Często rezygnujemy z tego, co zaczęliśmy w połowie, nie zdając sobie sprawy, że sam proces jest wynikiem, dla którego wszyscy zaczęliśmy. A nawet jeśli nie jest doskonały, ale jest to w pełni uzasadnione wydatkowaną siłą i energią. Potem zaczniemy bardziej szanować siebie. Nasza praca ma prawo krytykować każdego, ale nie czyni nas gorszymi, a jedynie lepszymi. Jest miejsce do rozwoju i doskonalenia. Najważniejsze to działać, wierzyć w siebie i planować wynik.
