Przejawem akwafobii są ataki paniki, które rozpoczynają się w pobliżu basenów, zbiorników wodnych, rzek, czemu towarzyszy szybki puls, utrata przytomności, zawroty głowy, wymioty, nadmierne pocenie się i hipertonia mięśniowa.
Zazwyczaj takie lęki kładą się na poziomie podświadomości nawet w dzieciństwie lub we wczesnym okresie dojrzewania, w ekstremalnej sytuacji związanej z wodą, nawet oglądanie filmu z materiałem o tonięciu może być okrutnym żartem z podatnymi osobami. Częściej zdarza się, że człowiek nawet nie pamięta incydentu, który się wydarzył, z czego dokładnie bał się akwen, ale strach wciąż pozostawia ślad.
Ponadto akwafobia może być objawowym wskaźnikiem rozwoju groźnych chorób zakaźnych, wścieklizny i tężca. W takim przypadku należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Sposoby pozbycia się akwafobii powinny być wieloaspektowe, konieczne jest kompleksowe oddziaływanie na ośrodkowy układ nerwowy, mózg za pomocą leczenia psychiatrycznego, zastosowanie terapii poznawczo-behawioralnej, być może nawet zastosowanie hipnozy. Obowiązkowa obecność na autotreningach i krótkotrwałe samodzielne kontakty dotykowe z wodą.
Można zapobiec rozwojowi fobii u dziecka, naukowcy udowodnili, że u dzieci w wieku 4-5 lat strach przed kąpielą w wodzie może trwać kilka lat, należy pomóc i wyjaśnić dziecku, że nie ma realne niebezpieczeństwo przed nim, stwórz sprzyjającą atmosferę, naucz pływać, nurkować i jak zachowywać się w ekstremalnej sytuacji na wodzie.