Histeria to złożona nerwica, która objawia się w określonych formach. Jego podstawą jest specyfika rozwoju osobowości, postawy.
Pacjent z histerią charakteryzuje się histerycznymi napadami. Chory wymaga „dużej przestrzeni”, czyli dużej przestrzeni w pokoju. Podczas napadu pacjent może rozedrzeć ubranie, płakać, krzyczeć, pochylać się całym ciałem, powtarzać to samo zdanie. Ponadto zaostrzonemu napadowi może towarzyszyć splątanie psychiczne. W tym stanie wszystkie wspomnienia stają się szarpane.
Możesz uspokoić atak silnym środkiem drażniącym: zastrzykem, strumieniem zimnej wody, ostrym dźwiękiem i innymi sposobami. Zwykle w histerii osoba chce stać się obiektem uwagi, na przykład opowiadając różne historie o sobie. Czasami mogą nie być całkowicie adekwatne i zgodne z prawdą. Jednostka wykazuje naruszenie wrażliwości, koordynacji, reakcji, czasami w ogóle nie może poruszać się samodzielnie.
Do kategorii ryzyka można zaliczyć osoby, które doznały różnego rodzaju urazów głowy i mózgu, przeciążenia, a także osoby z rodzin dysfunkcyjnych czy nadużywające alkoholu. Do leczenia pacjenta potrzebny jest psychiatra. Każdy pacjent jest dokładnie badany, ponieważ w zasadzie to zaburzenie psychiczne jest inne dla każdego. Złożona terapia jest zwykle stosowana przy wyznaczaniu leków wzmacniających, ale w ciężkich przypadkach osoba zostaje przyjęta do szpitala.
Jak większość nerwic, histerię leczy się sugestią, zarówno w stanie codziennym, jak i pod hipnozą. Krewni powinni traktować pacjenta spokojnie, aby nie pogorszyć jego stanu psychicznego.
