Łatwo rozpoznać kłamstwo. Psychologowie od dawna wywnioskowali kilka podstawowych gestów i cech behawioralnych kłamców. Zwracając na nie uwagę, możesz łatwo zdemaskować kłamcę.
Instrukcje
Krok 1
Obserwuj swoje emocje. Jeśli jest przerwa między słowami a ich emocjonalnym potwierdzeniem, prawdopodobnie kłamiesz. Na przykład powiedziano ci, że twoje danie jest niesamowicie smaczne i dopiero po kilku sekundach energicznie pokiwali głowami na potwierdzenie słów. Ponadto u kłamcy wyrażanie emocji będzie wyraźniejsze: uśmiech jest najszerszy, radość zbyt udana, oburzenie zbyt gwałtowne. Osoba, która mówi czystą prawdę, natychmiast zareaguje emocjonalnie, równocześnie z tym, co zostało powiedziane.
Krok 2
Osoba, nic nie mówiąc, nie będzie w stanie przedstawić szczerości. Oznacza to, że mimika nie będzie zaangażowana w wyrażanie emocji na całej twarzy, ale tylko na jej części. Na przykład może uśmiechać się tylko ustami, podczas gdy mięśnie policzków, oczu i nosa pozostają nieruchome. Nauka kontrolowania i podporządkowywania swoim zadaniom wyrazu oczu jest prawie niemożliwa. Dlatego jeśli nie jesteś utalentowanym aktorem, ale zwykłą osobą, to po oczach możesz łatwo odgadnąć, czy mówi prawdę, tym bardziej będzie unikał spojrzenia w twoje oczy.
Krok 3
Kiedy człowiek zaczyna kłamać, kurczy się psychicznie, to znaczy podświadomie stara się zajmować jak najmniej miejsca. Potrafi się garbić, krzyżować nogi lub mocno ściskać nogi, ściskać ręce lub je krzyżować, mocno przechylać głowę, wciągając ją w ramiona. Wydawało się, że przygotowuje się do „obrony”. W chwili nieszczerości osoba nieświadomie może umieścić między wami jakiś przedmiot, jakby tworzyła „barierę ochronną”.
Krok 4
Mimowolne ruchy rąk również mogą zdradzić kłamcę. Sama ręka rozciągnie się, aby dotknąć czubka nosa lub płatka ucha, pocierać oko lub czoło. Osoba może zacząć silnie gestykulować, jakby wzmacniała prawdziwość swoich słów gestami.
Krok 5
Kłamca często zadaje pytania wyjaśniające, nieświadomie dając sobie czas na myślenie: „Co masz na myśli?”, „Skąd to masz?”, „Dlaczego o to pytasz?” Jednocześnie, po sformułowaniu swojej myśli, osoba albo nie udzieli jasnej odpowiedzi, uniknie tematu, albo niepotrzebnie opisze swoją historię, powie więcej niż to konieczne, wypełniając przerwy w rozmowie. Osoba kłamiąca może pomylić się we własnych szczegółach, natychmiast zapominając o już wyrażonych fantazjach. Ponadto najprawdopodobniej zacznie niepoprawnie gramatycznie formułować zdania.
