Stosunkowo niewielu jest ludzi równie dobrze zorientowanych w kwestiach humanitarnych, jak i technicznych. Z reguły niektórym łatwiej jest uczyć się historii i filozofii, innym zaś fizyka i matematyka są łatwiejsze. Jaka jest różnica w myśleniu między tymi typami ludzi?
Jakie są cechy myślenia w humanistyce?
Jedna osoba może pisać dobrą prozę, poezję, pięknie rysować, ale zrozumienie konstrukcji nawet stosunkowo prostego urządzenia jest dla niego trudnym zadaniem. A drugi, z całym pragnieniem, nie rymuje kilku linii, ale techniką „na tobie”. To zrozumiałe i naturalne, bo jeden z nich jest „humanistą”, a drugi „technikiem”.
Osoba o humanitarnym nastawieniu, rozważając pytanie, zjawisko, w zasadzie zwraca uwagę na najbardziej pamiętne, uderzające znaki. Jest zdolny do logicznego myślenia, ale do pewnego limitu. Przy zapamiętywaniu nowych informacji humanista posługuje się takimi cechami, jak nakładanie się kilku najważniejszych cech, a czasem tylko jednej z najbardziej charakterystycznych cech. Nauki humanistyczne z reguły klasyfikują znaki wtórne jako nieistotne drobiazgi i dlatego nie zwracają na nie należytej uwagi.
Dlatego też wybitnemu studentowi humanistyki trudno jest osiągnąć sukces w tak czysto technicznych dyscyplinach, jak np. fizyka, matematyka, chemia itp. W końcu należy dokładnie rozważyć absolutnie wszystkie znane informacje, aż do najbardziej nieistotnych.
Jak myśli człowiek „techniczny”?
Dla wyraźnego „technika” sam pomysł, że możesz zignorować niektóre informacje, po prostu dlatego, że nie są zbyt znaczące, jest prawie niemożliwy. Oczywiście osoba z technicznym nastawieniem również wie, jak odróżnić główne od drugorzędnego, ale bierze pod uwagę i bierze pod uwagę absolutnie wszystko, aż do najdrobniejszego szczegółu. Próbując zrozumieć coś nowego lub zapamiętać jakąś informację, „technik” nie może ograniczyć się do formalnego zbiegu niektórych najważniejszych cech, jak zrobiłby to humanista. Na pewno sprawdzi, czy znaki wtórne są takie same, a dopiero potem zapamięta informacje lub wyciągnie wnioski. Jeden fakt, znak wyróżniający się z ogólnego szeregu, zmusi technika do ponownego sprawdzenia i przemyślenia wszystkiego.
Technik może wydawać się zbyt drobiazgowy, powolny (zwłaszcza z punktu widzenia humanistyki). Ale to tylko naturalna konsekwencja osobliwości jego myślenia i zachowania.
Dlatego odwieczny spór o to, kto jest ważniejszy – „fizycy” czy „lirycy” (czyli technicy i humaniści) nie ma sensu. Oba są równie ważne w życiu.
