Strach jest jedną z najstarszych emocji związanych z instynktem samozachowawczym. To on chroni człowieka przed pochopnymi krokami: lękiem przed wpadnięciem w otchłań – przed zbytnim zbliżeniem się do głębokiej otchłani, lękiem przed kradzieżą lub zranieniem – przed chodzeniem w ciemności, lękiem przed bólem – przed zranieniem się. Czasami strach przybiera charakter patologiczny, a człowiek zaczyna obawiać się nie tego, co może zaszkodzić, ale tego, co jest związane z tym strachem. Tak pojawia się lęk przed ciemnością, lęk wysokości, lęk przed pewnymi liczbami, lęk przed owadami i zwierzętami itp. Obsesyjny, nieodparty, zwierzęcy strach przed pewnym zjawiskiem nazywany jest fobią. Tylko wolicjonalny wysiłek pomaga okiełznać strach, ograniczyć jego wpływ na życie i decyzje.
Instrukcje
Krok 1
Zidentyfikuj i wyartykułuj swój strach. Czasami nie możesz tego zrobić sam, musisz skontaktować się z profesjonalistą. Pomoc przyjaciela w tym przypadku nie zawsze jest możliwa: obszar lęku i zaburzeń psychicznych jest bardziej prawdopodobnie związany z tajemnicą medyczną niż osobistą.
Sformułowany, zmaterializowany strach nie jest już tak wielki: raz można go zdefiniować, oznacza to, że można go przezwyciężyć.
Krok 2
Znajdź przyczynę tego strachu. Być może jakaś pamięć, zachowana tylko w podświadomości, związana z zagrożeniem życia twojego lub bliskiej osoby, ostrzega przed niebezpieczeństwem czającym się w źródle twojego lęku. Może próbowali cię okraść, gdy wracałeś do domu w nocy, albo prawie upadłeś, idąc na skraj urwiska, albo zostałeś bardzo boleśnie ugryziony przez węża. Strach przed wystąpieniami publicznymi też ma swoje powody.
Krok 3
Wyobraź sobie sytuację w swoim umyśle: jesteś sam ze swoim strachem. Podaj źródło lęku najbardziej groźne cechy, wszystko w nim powinno być w najwyższym stopniu: najgłębsza otchłań, najczarniejsza ciemność, najbardziej agresywna publiczność. Teraz wyobraź sobie, że masz broń, która może zabić ten strach: przecinasz ciemność mieczem, spada, a za nim pojawia się jasny słoneczny dzień. Przed publicznością opowiadasz zabawną anegdotę, wszyscy zaczynają się śmiać i oklaskiwać. Możesz dać strach i komiczne cechy.
Krok 4
Nie da się całkowicie wyeliminować strachu. Bez niej człowiek stałby się lekkomyślny i zrujnowałby się. Twoim zadaniem nie jest całkowite pozbycie się go, ale opanowanie fobii.
