Swagger od niepamiętnych czasów był uznawany za negatywną jakość moralną lub cechę charakteru. Jednak niewiele osób posługując się takim słowem lub definicją rozumie, co tak naprawdę oznacza i jakie jest jego pochodzenie.
Wielu historyków zgadza się, że słowo „swagger” pochodzi od starożytnego indyjskiego wyrażenia „svayati” - wzmacniać, zwiększać, rozmnażać. Według innej hipotezy definicja ta jest zgodna z czeską jednostką frazeologiczną „čvaňhat”, która w tłumaczeniu na rosyjski oznacza niekończącą się paplaninę lub pustą rozmowę. Wreszcie, niektórzy lingwiści twierdzą, że swagger jest przymiotnikiem utożsamianym z dźwiękami, które ludzie wydają, gdy rozmawiają lub rozmawiają bez przerwy. Stopniowo w języku rosyjskim pojawiło się słowo „arogancki” lub „arogancki”, a arogancja wyraża się w kilku cechach. Po pierwsze, arogancja jest porównywalna do aroganckiego stosunku do przeszłości narodu, do jego wartości kulturowych i historycznych, do zgromadzonej wiedzy i bogatego doświadczenia poszczególnych przedstawicieli narodu lub państwa. Innymi słowy, swagger jest przejawem braku szacunku dla ogólnie przyjętych wartości moralnych w pewnym społeczeństwie. Inną definicją swagger jest pycha, zarozumiałość, próżność. Człowiek pokazuje te cechy, gdy w ramach „powszechnego podziwu” buduje osiągnięte przez siebie sukcesy. Otwarcie demonstruje swoją wiedzę i swoje przeznaczenie. Sapie i krzywi się, dumny z tego, co ma, z tego, co osiągnął. Osoba arogancka uważa, że jest wyjątkowa, wyjątkowa, niepowtarzalna. Jego opinii nie popierają jednak ludzie wokół niego, ponieważ w rzeczywistości arogancki obywatel wyolbrzymia lub upiększa swoje prawdziwe zasługi. Swagger jest obecnie uznawany za cechę, którą należy wykorzenić w społeczeństwie. Jest pogardzana i odrzucana, dlatego ludzie z przejawami powyższych cech często pozostają na wygnaniu, jeśli nie zmienią swojej dumy i próżności.
