Pierwszą rzeczą, którą należy wiedzieć o autyzmie, nie jest niepełnosprawność. Dzieci od razu zauważają w swoim otoczeniu dziecko autystyczne, mają pytania, z którymi zwracają się do dorosłych. Wyjaśnienie dziecku, czym jest autyzm, jest konieczne, aby nie stygmatyzować dziecka z ASD i pomóc dzieciom komunikować się i współdziałać bez urazów.
Autyzm nie jest dziś rzadkością. Wynika to przede wszystkim z faktu, że metody diagnostyczne ulegają poprawie, a społeczeństwo coraz więcej dowiaduje się o osobach z autyzmem. Jednak osoby z ASD są często postrzegane w kategoriach stereotypów. Na przykład powszechnie przypisuje się im niezdolność do komunikowania się, trudności w nauce, zespół Savanta oraz zamiłowanie do matematyki i nauk ścisłych.
Ale ludzie, dorośli i dzieci, u których zdiagnozowano ASD, są inni. Wśród nich są geniusze i są tacy, którzy nie są w stanie się uczyć. Większość osób z autyzmem znajduje się gdzieś pośrodku spektrum, może komunikować się i uczyć, prowadzić aktywny tryb życia i na pierwszy rzut oka tylko doświadczony pracownik służby zdrowia będzie podejrzewał u nich autyzm.
Jednak osoby z autyzmem różnią się od neurotypów. I musisz o tym wiedzieć, zwłaszcza jeśli w rodzinie lub zespole jest dużo dzieci, a niektóre z nich mają odpowiednią diagnozę. Pierwszą rzeczą, której należy się nauczyć, wyjaśniając komuś, czym jest autyzm, jest to, że musisz być uprzejmy. Omawiając ASD, musisz skupić się na pozytywach. Dużo ważniejsze jest wytłumaczenie dziecku, co jest wspaniałe w innym dziecku, co czyni je wyjątkowym, w czym jest dobry, niż podkreślanie negatywnych punktów.
Rzeczy do zapamiętania dotyczące autyzmu
Oczywiście, wiele pytań pojawia się w przypadku dzieci neurotypowych, które konfrontowane są z osobami odmiennymi od nich i zachowującymi się inaczej. Potrzebują pomocy w budowaniu relacji z tymi „innymi” i muszą ich zrozumieć. Odpowiadając na pytania, pamiętaj:
- Autyzm nie jest zacofaniem ani niepełnosprawnością.
- Jeśli w rozmowie bierze udział dziecko z autyzmem, nie ignoruj go i mów o nim w trzeciej osobie, jakby go tam nie było. Musi brać udział w dyskusji, trzeba się do niego zwracać, nawet jeśli nie mówi i nie odpowiada.
- Dzieci mają prawo zapytać i zrobić to bezpośrednio. To nie jest niegrzeczne. Po prostu dążą do jasności, w żaden sposób nie chcą urazić Ciebie ani kogokolwiek, kogo są zainteresowani.
- Odpowiedz szczerze na pytania, ale weź pod uwagę wiek zainteresowanej osoby.
Najtrudniejszą częścią musi być wyjaśnienie małemu dziecku, na czym polega załamanie, które ma miejsce u dzieci z ASD. W końcu to zachowanie jest bardzo przerażające. Dziecko z ASD może wyrwać się z najmniejszej drobnostki, krzyczeć, płakać, a nawet zachowywać się agresywnie. Dzieci neurotypowe często starają się pomóc choremu, ale spotykają się z gwałtownym oporem, który pogrąża je w dezorientacji i może obrócić się przeciwko dziecku z autyzmem.
Jak wytłumaczyć dziecku, czym jest załamanie u dzieci z autyzmem?
Zakłócenia, które często zdarzają się w miejscach publicznych, przerażają nie tylko dzieci, ale także dorosłych. Ilu rodziców dzieci z autyzmem może podzielić się swoim doświadczeniem, skoro podczas kolejnego załamania czekali nie na wsparcie, ale na ataki innych, którzy nie mają nic przeciwko zrobieniu uwagi mamie lub tacie „niegrzecznych i luźne” dziecko.
Wyjaśniając, czym jest awaria i dlaczego tak się dzieje, możesz posłużyć się analogią do różnych konsol do gier. Oto Xbox, Wii i Play Station. Ale jeśli spróbujesz uruchomić grę Xbox na Wii, system jej nie rozpozna. Taki jest nasz mózg. Dla każdego jest inaczej, a to, co jest dobre dla jednego, może być złe dla drugiego. Mózg może odmówić przestrzegania zasad, które mu nie odpowiadają, a jeśli jest zbyt zestresowany, zamarznie i będzie potrzebował restartu i odpoczynku. To samo dzieje się z przeciążonym mózgiem dziecka z autyzmem. Awaria to taki restart.
Książki, filmy i gry
Dobrym rozwiązaniem jest skorzystanie z pomocy książek i filmów. Na przykład książki „Maryja i ja” oraz „Życie wśród ludzi” są odpowiednie dla dzieci, które interesują się tym, czym jest autyzm. W sieci można znaleźć wiele filmów, które można wspólnie oglądać w rodzinnym oglądaniu. „Temple Grandin”, „Chłopiec, który potrafił latać”, „Gwiazdy”, „Kształt głosu”, „Strasznie głośno i niesamowicie blisko”.
Gry pomagają dzieciom zbliżyć się do siebie. Kłopot w tym, że dzieci z autyzmem częściej wolą bawić się same, ze sobą, podczas gdy dzieci neurotypowe wolą bawić się w towarzystwie, a przynajmniej nie są temu przeciwne. Dlatego, aby korzystać z gry i angażować w nią różne dzieci, musimy postarać się, aby rozrywka była przyjemna dla wszystkich.
Na przykład jedno dziecko jest aktywne i uwielbia rywalizować, drugie woli spokojne spacery kontemplacyjne. Jazda na rowerze, przeplatana krótkimi, zabawnymi zawodami, jest odpowiednią alternatywą.
Ale najważniejszą rzeczą, która pomoże dzieciom zrozumieć i połączyć się z dzieckiem z autyzmem, jest ich własny przykład. Twoje zachowanie w tej sytuacji jest kluczowym czynnikiem tego, jak bliskie i oparte na zaufaniu relacje rozwijają się między dziećmi, niezależnie od tego, czy są neurotypowe, czy też zostały zdiagnozowane z ASD. Życzliwość, chęć pomocy i wsparcia, chęć słuchania i słuchania jest tym, czego potrzebują wszystkie dzieci.
