Zastraszanie oznacza zastraszanie jednostki, zarówno przez jedną osobę, jak i przez grupę. Jednostka jest znęcana fizycznie lub psychicznie.
Znęcanie się jest najczęstsze w instytucjach edukacyjnych. Dzieci wybierają ofiarę i ją poniżają, starając się w ten sposób ukryć własne niedociągnięcia. Rozwiązanie zaistniałej już sytuacji konfliktowej między uczniem a klasą jest bardzo trudne, a czasem wręcz niemożliwe. Dlatego profilaktykę należy rozpocząć już w szkole podstawowej.
Ważnym elementem jest stworzenie sprzyjającego klimatu psychologicznego w klasie. Rodzice i nauczyciele powinni być zaangażowani w zbieranie dzieci. Dzieci muszą mieć możliwość interakcji ze sobą. Zazwyczaj taka interakcja odbywa się za pośrednictwem różnych klubów, środowisk, wydarzeń ukierunkowanych na sport, kulturę i hobby.
Psychologowie i pedagodzy społeczni powinni zwracać uwagę nie tylko na dzieci z problemami. Często pozornie spokojne, nieśmiałe dzieci potrzebują diagnostyki. Głównym zadaniem psychologa jest rozwijanie osobowości takich uczniów, podnoszenie ich samooceny, aby w przyszłości mogli się bronić.
Kolejnym krokiem jest prowadzenie rozmów, gier i szkoleń mających na celu pokojowe rozwiązywanie konfliktów. Uczniowie powinni nauczyć się rozumieć, że lepiej znaleźć kompromis niż rozwiązywać problemy pięściami.
Ostatnim krokiem jest praca naprawcza z tymi uczniami, którzy od najmłodszych lat pokazują się jako agresor, podżegacz do kłótni. Przede wszystkim z takimi dziećmi potrzebna jest kompleksowa praca, czyli wpływ szkoły i rodziny. Konieczne jest ustalenie ram niedopuszczalnego zachowania dla dziecka, ale jednocześnie trzeba zapomnieć, że nawet najbardziej problematyczne dziecko potrzebuje miłości i szacunku.
