Nie wszystkim jest łatwo wyrażać swoje uczucia. Niezależnie od tego, czy ludziom się to podoba, czy nie, według badań psychologicznych około 5-25% z nich, w takim czy innym stopniu, cierpi na to, co powszechnie nazywa się aleksytymią.
Aleksytymia to niezdolność do zdefiniowania lub zwerbalizowania stanu emocjonalnego. Mówiąc najprościej, człowiekowi brakuje umiejętności opisywania swoich uczuć. Wydawałoby się, że nie ma w tym nic złego, ale jego niezdolność do mówienia o swoich wewnętrznych przeżyciach prowadzi do trudności w ich rozpoznaniu. W rezultacie nie jest w stanie odróżnić własnych emocji od innych ludzi.
Przyczyny aleksytymii
Aleksytymia dzieli się na wrodzoną lub pierwotną oraz nabytą lub wtórną. Należy do pierwszego typu, jeśli powstaje z powodu nieprawidłowego rozwoju zarodka, a także chorób przenoszonych w okresie niemowlęcym. Przyczynami drugiego typu aleksytymii są często urazy psychiczne, sytuacje stresowe i wstrząsy nerwowe. Edukacja również może odgrywać pewną rolę. Skąpi w emocjach lub surowi rodzice, którzy zabraniają publicznego wyrażania emocji, mogą w przyszłości skazać swoje dziecko na aleksytymię.
Oznaki aleksytymii:
- Trudno opisać i zrozumieć własne uczucia. Sugeruje to, że dana osoba je ma, po prostu nie wie, co z nimi zrobić.
- Pragnienie odosobnienia i to nie pojawia się od razu, ale stopniowo.
- Słaba fantazja. Aleksytymicy nie są zdolni do twórczej aktywności i pracy wymagającej wyobraźni.
- Sny są zwykle nudne, bez fabuły.
- Ale logika jest na najwyższym poziomie.
- Brak wiary w intuicję.
- Osoba z aleksytymią często myli doznania cielesne z emocjonalnymi. Na pytanie: „Co czujesz?” potrafi spokojnie odpowiedzieć „prasy”, „prasy”, „zimno”.
