Wielu ludziom perfekcjonizm wydaje się wystarczająco nieszkodliwy. Pomyśl tylko, człowiek dąży do perfekcji, co w tym złego? Co więcej, współczesne społeczeństwo zachęca do pragnienia ideału. Wokół ilustracje pięknych wnętrz, doskonałych ciał, nieskazitelnych twarzy. Szefowie motywują do pełnego zaangażowania i najwyższej efektywności.
Rzadko jednak ktoś myśli o konsekwencjach takiego zjawiska. W końcu ideał nie istnieje, więc nie da się go osiągnąć. Dlatego perfekcjonista wpada w mentalną pułapkę: próbuje złapać coś, co nie istnieje. Ostatecznie prowadzi to do wypalenia, nerwicy, depresji, zaburzeń lękowych, a nawet samobójstwa.
Badania brytyjskich psychologów wśród studentów wykazały, że coraz więcej młodych ludzi zamierza sprostać nadmiernie wysokim wymaganiom społeczeństwa.
Istnieją trzy rodzaje perfekcjonizmu.
- Osobiste. Kiedy człowiek stawia sobie wysokie wymagania.
- Zewnętrzny. W tej formie perfekcjonista kategorycznie odnosi się do innych ludzi, którzy, jak to widzi, muszą spełniać określone standardy.
- Społeczny. Charakteryzuje się uzależnieniem od opinii innych. Taka osoba wierzy, że społeczeństwo wiele od niego oczekuje i boi się nie sprostać oczekiwaniom.
Chociaż perfekcjonizm może przejawiać się na różne sposoby iz różnym nasileniem, istnieją pewne cechy, które wskazują na jego obecność.
A więc perfekcjonista:
1. Nie zauważając tego, tworzy wiele reguł dla siebie i/lub otaczających go osób. Jednocześnie jest bardzo zazdrosny, czasem bolesny o ich podążanie.
2. Obawia się negatywnej opinii. Prawie zawsze działa ze strachu przed porażką.
3. Zrezygnuj, zanim zacznie działać. Prześladuje go przecież strach przed porażką, strach, że nie będzie w stanie perfekcyjnie wykonać tego biznesu. Koncentruje się na niepowodzeniach i niepowodzeniach.
4. Prawie nigdy w 100% zadowolony z siebie. Zawsze czuje, że mógł zrobić lepiej.
5. Boi się niespełnienia czyichś oczekiwań. Poczucie własnej wartości i poczucie własnej wartości zależą od opinii innych.
6. Ocenia rezultaty swoich działań zgodnie z zasadą biegunową: albo wszystko albo nic.
7. Nawet pomimo zewnętrznego sukcesu, w głębi duszy czuje się porażką, ponieważ umniejsza swoje osiągnięcia.
8. Ciągle wątpi i przeszkadza w podejmowaniu decyzji.
9. Podejmując decyzje, stara się myśleć za innych ludzi, zastanawia się, jak inni docenią jego działania.
10. Zawsze porównuje się do innych.
Czy są jakieś punkty, w których rozpoznałeś siebie? Jeśli jest ich kilka, to jesteś do pewnego stopnia perfekcjonistą. Uświadomienie sobie tego jest pierwszym, bardzo ważnym krokiem w zrozumieniu siebie.
