Zazdrość istniała cały czas, tylko jeśli wcześniej z jej powodu walczyli w pojedynkach lub wlewali truciznę do jedzenia, to teraz nie ma zwyczaju jej demonstrować.
Ogólnie rzecz biorąc, zazdrość może mieć dwa powody. Po pierwsze, to strach przed utratą kogoś, kogo kochasz. A po drugie - nadmierne poczucie własności, gdy jedna osoba uważa się za tak ważną i znaczącą, że jej partner staje się jej własnością, bez prawa do własnego zdania lub pragnień.
Jak każdy inny problem psychologiczny, zazdrość jest uczuciem, które pojawiło się w nas od dzieciństwa. Jest to model zachowań wyuczony przez dziecko w procesie edukacji. Jeśli w rodzinie jest kilkoro dzieci, to nie ma wątpliwości, że będą ze sobą konkurować, a w rezultacie okazują uczucie zazdrości. Jeśli rodzice dadzą takim dzieciom wystarczająco dużo miłości i uwagi, bez problemu wyrosną z tego stanu. Inna sytuacja ma miejsce, gdy rodzice są nadopiekuńczy, naruszają przestrzeń osobistą dziecka, ingerując w jego życie osobiste. Wówczas dziecko przenosi taki model zachowania na swoją rodzinę, a także narusza przestrzeń osobistą współmałżonka, pozbawiając go wolności.
Nie myśl, że zazdrość jest przejawem miłości. Miłość to przede wszystkim szacunek dla interesów partnera, a nie wieczna podejrzliwość, nieufność i skandaliczne sceny zazdrości. Niektórym ludziom pomaga od czasu do czasu podać powody do zazdrości. Myślą, że w ten sposób będą w stanie przyciągnąć uwagę swojego partnera. Ale to jest z gruntu złe, bo w ten sposób podważysz zaufanie, a związek stanie się ciężarem, twój partner będzie stale próbował złapać cię na kłamstwie, wszędzie szukać oszustwa. Niektórzy ludzie po prostu nie mogą poradzić sobie z uczuciem zazdrości. Jeśli jesteś zazdrosny o wszystko z rzędu, spróbuj zrobić coś przeciwnego: otocz swojego partnera troską, aby sam zaczął szukać sposobu na oderwanie się od ciebie. Czasami zdarza się, że zazdrość jest reakcją obronną, gdy osoba zazdrosna sama oszukuje, nawet psychicznie. W ten sposób stara się uzasadnić swoje działania i myśli.
Sekretem szczęścia rodzinnego jest przestrzeganie przestrzeni osobistej połączone ze wspólnym wypoczynkiem.
