Młodzieńczy maksymalizm jest skrajny i bezkompromisowy w poglądach i wymaganiach, zawyżony poziom roszczeń do wszystkiego. Z reguły jest charakterystyczny dla osób w wieku dorastania i wczesnej młodości, podczas gdy maksymalizacja ma zarówno zalety, jak i oczywiste wady.
Można powiedzieć, że młodzieńczy maksymalizm charakteryzuje pewne podejście do rozwiązywania problemów, postrzegania otaczającego go świata i jego miejsca w nim. W pewnym sensie jest mu bliski determinacji i determinacji, ale w ogóle nie toleruje kompromisów i ustępstw. Środki i działania wybrane przez maksymalistę mają na celu jak najszybsze osiągnięcie pożądanego celu.
Maksymalizmowi młodzieńczemu podlegają osoby z określonej kategorii wiekowej. Młodzi, zdrowi i energiczni ludzie czują siłę, by walczyć o swoje ideały i cele, które zaspokajają ich potrzeby, kłócić się ze wszystkimi, odkładać na bok swój punkt widzenia, który oczywiście uważają za jedyny słuszny.
Młodość charakteryzuje zapał, zapał, egoizm, brak elastyczności w myśleniu i stosunkowo niewielkie doświadczenie życiowe. Nastolatki często mają skrajne przekonania – wszystko lub nic, czarne lub białe – nie widzą lub nie chcą widzieć niczego pomiędzy, szukając półtonów. Będąc w takim światopoglądzie, wierzą, że dorośli nic nie rozumieją, żyją jakoś źle i żmudnie i generalnie wszystko komplikują.
Młodzi ludzie chcą mieć wszystko na raz, czuć się wyjątkowo, protestować i walczyć ze wszystkimi i przeciwko wszystkim. Młodzieńczy maksymalizm może naprawdę pomóc w osiągnięciu pewnych wyżyn, ale aby na nich pozostać, będziesz potrzebować pewnego rodzaju wytrzymałości i inteligencji, których często brakuje niedoświadczonym stworzeniom.
Tak więc maksymalizm jest dobrą zachętą do dążenia do upragnionych celów, przebijania się w życiu, potwierdzania siebie, osiągania wyżyn. Z drugiej strony przybiera często postać szokującej zuchwałości, z którą trudno się dogadać z otaczającymi go dorosłymi, co może wywołać szereg problemów.
Z wiekiem młodzieńczy maksymalizm zwykle zanika, a przynajmniej nabiera niewyraźnych rysów. Może objawiać się u ludzi nawet w wieku dorosłym, ale wtedy bardziej przypomina nierozsądny upór, kłótliwość i niechęć do słuchania opinii innych.
Ogólnie rzecz biorąc, młodzieńczy maksymalizm pochodzi ze szczerej i ostrej, choć nieco naiwnej i śmiesznej percepcji, nie przyćmionej latami życia, więc nadal dobrze jest zachować część tej przytłaczającej i gorączkowej pewności siebie.
