Mając wielu przyjaciół i krewnych, człowiek nadal może odczuwać samotność, ponieważ samotność nie jest statusem społecznym, ale postawą danej osoby. Wiele osób jest stale wokół każdego z nas, ale czasami pojawia się myśl o samotności. Jest mało prawdopodobne, aby istniała osoba na ziemi, która choć raz w życiu nie doświadczyła tego uczucia, które można bezpiecznie skojarzyć z górą lodową w oceanie.
Samotność odnosi się do odwiecznego problemu relacji między ludźmi. Strach przed samotnością może być spowodowany doświadczeniem po bolesnym zerwaniu długotrwałego związku. W tym przypadku uczuciu osamotnienia towarzyszy lęk przed ponownym przeżywaniem bólu straty i cierpienia. Inni pozostają samotni z powodu braku odpowiedniej osoby, z którą mogliby dzielić radość i smutek, choć zawsze szukają bratniej duszy. Ciągła tęsknota i smutek z powodu braku przyjaciół, z którymi mogliby się podzielić doświadczenia są nieodłączne od samotnych ludzi … Co dziwne, powodem jest to, że wszyscy ludzie wokół ciebie nie budzą zaufania, nie ma ochoty z jednym z nich dyskutować o swoich problemach i „płakać w kamizelkę”. Bo to tylko znajomi lub przyjaciele, ale nie ma wiernego przyjaciela, do którego można by się zwrócić o pomoc w trudnych chwilach. Najczęściej osoby starsze czują się samotne, bo dzieci już dawno wyrosły, mają własne życie, a większość ich przyjaciele już odeszli. A potem jedynym wyjściem jest małżonek lub małżonek, który jest z nami od wielu lat. Każda osoba odczuwa samotność na swój sposób, osoby, które wydają się silne wewnętrznie i zewnętrznie, można podzielić na osobną grupę. Ludzie przychodzą do nich po radę, proszą o pomoc i wsparcie i to jest problem. Wielu nie chce zrozumieć lub po prostu nie rozumie, kiedy przychodzą do silnej osoby, aby „płakać w kamizelkę”, że nie jest on zrobiony z żelaza, a także cierpi na samotność, jak wszyscy inni, a także chce otrzymywać pomóc i poczuć wsparcie. Jeśli choć raz ktoś poczuł się samotny, nie ma znaczenia z jakich powodów, automatycznie zaczyna się bać nowych trudności. Co popycha cię do podejmowania błędnych decyzji, do całkowitego zanurzenia się w swoich problemach, do poszukiwania czegoś, czego brakuje do normalnego, pełnoprawnego życia. W rezultacie prowadzi to do wyobcowania, osoba „uderza” w siebie, pokazując swoim zachowaniem, że jest samotna i to mu odpowiada. Psycholodzy zalecają, aby nie koncentrować uwagi na myślach o samotności, ale dostroić się do pozytywów, Uwierz w to, że niedługo obok pojawi się osoba, która potrafi zrozumieć i wesprzeć w trudnych chwilach.
