Szara i monotonna codzienność gnębi nas, sprawia, że ludzie stają się ponurzy i niezadowoleni, stopniowo przestają dostrzegać piękno otaczającego ich świata, a przed trzydziestką zamieniają się w starców, jakby żyli długim i trudnym życiem.
Ludzie narzekają i narzekają, nic im się nie podoba, zatracają się, rozpływają się w ciągu niekończących się dni. Oczywiście można zwrócić się do specjalisty z prośbą o naprawienie aktualnej sytuacji, ale wtedy nie ma czasu, wtedy nie ma pieniędzy, w przeciwnym razie po prostu wstyd jest kontaktować się z psychoanalitykiem. Jednak pozwolenie, by to wszystko potoczyło się dalej, również nie jest właściwą decyzją, oto, co możesz zrobić w tym przypadku, aby przynajmniej nieznacznie poprawić to, co się dzieje.
Postaraj się zmienić postrzeganie wydarzeń poprzez celowe zastąpienie obowiązku i zobowiązania szczęściem i pomyślnym rezultatem. Nie mów sobie „muszę”, „jestem zobowiązany”, „potrzebuję”, ale powiedz „miałem szczęście”. Niech na początku będzie to działanie mechaniczne, ale stopniowo ta substytucja nada działaniom i zdarzeniom pozytywny wydźwięk i wszystko zacznie się zmieniać. Nie mów „muszę pracować”, ale „miałem szczęście pracować”, nie „powinienem” ugotować obiad dla rodziny”, ale„ miałem szczęście ugotować obiad dla rodziny”, a nie„ powinienem zabrać dziecko z przedszkola”, ale„ Miałem szczęście zabrać dziecko z przedszkola”.
Zobacz, jak od razu przesunęły się akcenty, uświadomiła sobie, że nie każdy ma pracę, rodzinę i dziecko, od razu widać, że jesteś w rzeczywistości szczęśliwą osobą, a szczęśliwa osoba jest zadowolona ze swojego życia. Taki prosty ruch psychologiczny nazywany jest „praktyką wdzięczności”, jest bardzo prosty i skuteczny, choć oczywiście nie anuluje ani nie zastępuje pomocy prawdziwych profesjonalistów.
