Nie da się zawsze wywoływać u innych tylko pozytywnych emocji i aprobaty. Często trzeba słuchać krytyki. Ważne jest, aby umieć odpowiednio na to zareagować, bez popadania w agresję i złość lub odwrotnie, w samobiczowanie i deprecjonowanie.
Krytyka może być konstruktywna lub destrukcyjna. Jeśli pierwsze ma na celu wyeliminowanie niedociągnięć i poprawę wyników, to drugie jest po prostu sposobem na odprowadzenie negatywnych emocji i roszczeń do obiektu krytyki. Możesz skorzystać na konstruktywnych komentarzach dla rozwoju i zmiany na lepsze, ale musisz zdystansować się i trzymać z dala od krytyka, który próbuje w ten sposób odepchnąć swoje negatywne emocje.
Aby określić, co krytyk chce osiągnąć, wystarczy poprosić go o skonkretyzowanie swoich twierdzeń i udzielenie praktycznych rad, jak wyjść z tej sytuacji. Być może naprawdę ma dobrą rekomendację do wysłuchania. W dodatku taka reakcja na krytykę (spokojna odpowiedź w duchu „Ok. Masz rację. Co byś radził?”), Zamiast burzliwego starcia, spowoduje, że rozmówca przełamie schemat i rozmowa może naprawdę przekształcić się w produktywny kanał.
Należy pamiętać, że z reguły człowiek jest obrażony i zmuszony do agresywnej reakcji właśnie tymi uwagami, które zawierają trochę prawdy. Na przykład, jeśli nazwiesz bardzo niską osobę „bigotem”, raczej nie będzie się tym obraził, ponieważ jest absolutnie pewien, że to kłamstwo i nie będzie musiał tracić czasu, energii i emocji, aby udowodnić oczywistość rzeczy. Ale jeśli wysoka osoba usłyszy taką uwagę, najprawdopodobniej spowoduje to bardzo nieprzyjemne odczucia i chęć obrony. Dlatego za każdym razem, gdy krytyka budzi silne emocje, warto się zastanowić – być może rzeczywiście zawierają w sobie trochę prawdy. Musimy starać się przyjmować go spokojnie, znaleźć korzyści i impuls do poprawy wyników.
Często ludzie boleśnie reagują na krytykę z tego powodu, że sami nie dają sobie prawa do popełniania błędów, starając się być ideałami w oczach innych. Dlatego ważna jest praca ze swoimi wewnętrznymi postawami, blokadami i zakazami możliwości popełnienia błędu, zrobienia czegoś „złego”. Najprawdopodobniej pochodzą z dzieciństwa, ze zbyt gwałtownych negatywnych reakcji rodziców na „złe” zachowanie. Strach przed byciem odrzuconym, niekochanym przenosi się w dorosłość. Dlatego też, słysząc krytykę, wielu zaczyna albo aktywnie się bronić, nawet nie próbując wydobyć czegoś pożytecznego z krytyki, albo popada w samobiczowanie i samozniszczenie: „nie odniosę sukcesu”, „nie mogę zrobić”. cokolwiek”, „Nic nie jestem wart” itp. Zamiast tego powinieneś dać czyjejś opinii prawo do istnienia, a sobie prawo do niedoskonałości.
Jeśli jednak krytyk jest wyraźnie wrogi, a jego jedynym celem jest wyładowanie gniewu, ważne jest, aby móc się bronić lub zdystansować się od tej osoby. Nie angażuj się w burzliwą rozgrywkę. Lepiej spokojnie odpowiedzieć rozmówcy, że rozmowę należy odłożyć na bardziej odpowiedni czas, kiedy będzie w spokojnym, zrównoważonym stanie.
