Komunikacja jest jedną z najważniejszych potrzeb człowieka. Wiele osób boryka się z problemami w tej dziedzinie. Przyczyny tych problemów są dość różnorodne i aby zacząć komunikować się z innymi, powinieneś znaleźć przyczynę swojej niezdolności lub niechęci do tego.
Instrukcje
Krok 1
Jedną z najczęstszych ludzkich fobii jest strach przed otwarciem się na nieznajomego. Osoby, które są na to podatne, są powszechnie określane jako nieśmiałe, nieśmiałe i niepewne. Ten strach może być wrodzoną cechą twojego charakteru lub cechą nabytą. W obu przypadkach ochronne reakcje psychiczne twojego ciała nie pozwalają w pełni wyrazić twoich uczuć i emocji, „zamkną” je w środku. Z biegiem czasu problemy psychologiczne tak zamkniętej osoby mogą się nasilać. Jednak to zaburzenie jest dość skutecznie przezwyciężane przy pomocy psychologa i treningów rozwoju osobistego.
Krok 2
Drugim powodem, dla którego niektóre osoby nie są w stanie w pełni się porozumieć, jest brak zrozumienia motywów i nastroju ludzi. Osoba gubi się, gdy słyszy niezrozumiały szmer i zaczyna unikać komunikacji. Psychologowie uczą takich pacjentów prawidłowej interpretacji mimiki, gestów, manierów innych ludzi, a także pomagają im nauczyć się tolerancji wobec osobliwości różnych przedstawicieli społeczeństwa.
Krok 3
W niektórych przypadkach przyczyną niechęci do komunikacji jest neurastenia. Jeśli ktoś ciężko i ciężko pracuje, a niektóre problemy go wyczerpują, popada w stan słabości i drażliwości. Głównym sposobem leczenia tego zespołu jest odpowiedni odpoczynek przez 3-4 tygodnie. W tej chwili warto gdzieś iść, zmienić otoczenie. Ale jeśli przyczyną neurastenii jest wewnętrzny konflikt psychologiczny, taka osoba potrzebuje pomocy psychoterapeuty.
Krok 4
Jeśli Twoje problemy z komunikacją nie wynikają ze strachu lub choroby, spróbuj posłuchać rad psychologów. Nie bądź samolubny i nie próbuj stale przejmować inicjatywy w rozmowie. Agresywna komunikacja pozbawia rozmówcę możliwości wypowiedzenia się, ale też nie będą cię słuchać. Aby komunikacja była użyteczna, musi przybrać formę dialogu, a nie monologu. Zachęć drugą osobę do wyrażenia swojej opinii i uważnego wysłuchania. Angażuj się w rozmowę w razie potrzeby, ale nie przerywaj w środku zdania, nawet jeśli dana osoba milczy. Nie próbuj kontynuować zamiast niego - może to go obrazić lub zmylić.
