Analizujemy pięć fraz, które pomagają bronić i chronić granice osobiste, ale wiele z nich myli się z niegrzecznością. Uniwersalny algorytm wyznaczania granic osobistych.
Zdarza się, że mówisz komuś coś w stylu „Potrzebujesz tego, zrób to” i stajesz się wrogiem numer 1. Czemu? Ponieważ przeciwnik jest zirytowany, że jego manipulacja się nie powiodła. Ale to wciąż nie jest tak niebezpieczne, jak bierna agresja niektórych osób: „Sam mogłem się tego domyślić”, „Myślałem, że mi pomożesz” i tak dalej.
I tu stoisz tak z jednej strony dumny ze swojego zachowania (przecież broniłem), a z drugiej nadal czujesz się przemoczony. I już zaczynasz wątpić, czy dobrze zrobiłeś… Nagle i prawda była po prostu niegrzeczna. Myślę, że zrobiliśmy wszystko dobrze, ale wyjaśnijmy. Przyjrzyjmy się popularnym zwrotom, które mówią o zdrowym przestrzeganiu osobistych granic, ale często są mylone z niegrzecznością i złymi manierami.
Nie potrzebuję tego
Gdy tylko usłyszysz od kogoś słowa „musi” i „musi”, natychmiast zadaj sobie pytanie: „Czy tak jest?” Miej wyostrzone uszy i nie zapomnij sprawdzić takich stwierdzeń pod kątem ich przydatności dla Ciebie i pasujących do Twoich zainteresowań, pragnień, potrzeb, możliwości. Jeśli rozumiesz, że naprawdę tego nie potrzebujesz, śmiało odpowiedz: „Potrzebujesz tego, zrób to”. I odpędź poczucie winy.
Nie prosiłeś o pomoc
W psychologii obowiązuje taka zasada: „Nie udzielaj rad i nie wyrażaj swojej opinii, jeśli nie została o to poproszona. Nie pomagaj, jeśli nie prosiłeś.” Ma to również zastosowanie w życiu codziennym. Jeśli dana osoba, z jakiegoś osobistego powodu, nie mogła poprosić cię o pomoc, ale miała nadzieję, że masz zdolności telepatyczne, usłyszysz niemą prośbę i pomoc, a potem również rozczarowała się jego oczekiwaniami, to jest to jego czysto osobisty problem.
Być może kiedyś popełniłeś błąd. Na przykład zawsze wspinali się z pomocą i uczyli innych, że można jeździć. Ale nawet jeśli tak jest, a teraz postanowiłeś zachowywać się inaczej, by wreszcie ustalić osobiste granice, masz pełne prawo odpowiedzieć: „Nie prosiłeś o pomoc”.
Nic nie obiecałem
Być może mimo to ktoś zwrócił się do Ciebie o pomoc, a Ty odpowiedziałeś: „Pomyślę o tym”, „Spróbuję”, „Spróbuję” itp. I wtedy okazało się, że nie możesz pomóc, i zły leci w odpowiedzi: „Obiecałeś”. Możesz spokojnie odpowiedzieć, że nic nie obiecałeś. Cóż, jeśli obiecałeś, to oczywiście musisz to spełnić. Nawet jeśli zdasz sobie sprawę, że obiecałeś na próżno, innym razem będziesz bardziej odporny na wpływy zewnętrzne.
"Ludzie się zmieniają. Przyzwyczaj się do mnie nowy”
Kiedy człowiek żył przez długi czas bez osobistych granic, był wygodny i prosty dla wszystkich, a potem nagle zaczął się zmieniać, innym jest niezwykle trudno to zaakceptować. Chodzi o to, że całe nasze środowisko jest systemem. Wszystko w nim jest ze sobą powiązane. Jak każdy system, dąży do stabilności. Dlatego, gdy nagle stajesz się „inny”, ludzie wokół ciebie próbują zmienić cię w to samo: „Nie byłeś taki”, „Co się z tobą dzieje?”, „Wpadł ci do głowy”, „Kto umył ci mózg się wywali? itp. Niezwykle ważne jest, aby stać na miejscu i powiedzieć, że teraz jesteś taki, a to jedyny sposób na interakcję z tobą (wyjaśnimy, jak). Jeśli ci się to nie podoba, nikogo nie przetrzymujemy.
„Drażni mnie…”, „Nie lubię…”, „Nie chcę…”
Identyfikowanie osobistych granic zaczyna się od wyartykułowania swoich emocji, określenia tego, co ci nie odpowiada. Obejmuje to również: „Nie krzycz na mnie”, „Nie przeszkadzaj mi”, „Nie próbuj mną manipulować” itp. - listę można ciągnąć przez długi czas. W naszym społeczeństwie istnieje tendencja do tłumienia emocji. Gdy tylko zaczniesz je wyrażać i wyznaczać swoje granice, usłyszysz: „Egoist”, „Stop yakat” itp. Nie daj się zwieść temu.
Ogólnie rzecz biorąc, uniwersalny mechanizm wyznaczania granic osobistych jest następujący:
- przerywamy kontakt, który nam się nie podoba;
- mówimy, że nam się to nie podoba;
- wyjaśniamy, jak możesz i powinieneś z nami współpracować.
Możesz powtórzyć to kilka razy, ale nie więcej. Jeżeli przeciwnik uparcie nie słyszy lub udaje, że nie rozumie, to wykluczamy go z życia.
