Z jakiegoś powodu uważa się, że mąż nie może zgwałcić swojej żony. Oznacza to, że w małżeństwie kobieta nie ma nawet prawa do osobistego bezpieczeństwa! Ale jest wiele przypadków gwałtów popełnianych przez mężów ich żon.
Rzepak. Dlaczego się to stało?
Gwałt często kojarzy się z biciem – wiele bitych kobiet zostało zgwałconych przez swoich mężów. Jednak małżeństwo to nie niewola, a w gwałtach nie ma miłości, jest tylko agresja w najczystszej postaci.
Napięte, trudne relacje między małżonkami, a także pewne problemy ginekologiczne mogą wywoływać u kobiet oziębłość seksualną i spadek libido. Mężczyźni nie mają takich problemów, dla nich seks to przyjemność i relaks. Jeśli kobieta stawia opór, krzyczy (nawet z bólu) - może go to podniecić, tak że nie jest już w stanie się kontrolować i po prostu bierze kobietę siłą. Jednak każdy stosunek seksualny bez zgody kobiety można nazwać gwałtem.
Rosjanki są niezwykle cierpliwe. Z powodu dzieci, mieszkania, strachu przed samotnością są gotowe znosić napaść i przemoc ze strony mężów, co tylko pogłębia problem. Powszechnie uważa się też, że zgwałcenie żony po prostu nie może się wydarzyć, mąż po prostu zabiera to, co należy do niego na mocy prawa.
Niestety w rosyjskim prawie nie ma zwyczaju składania wniosku i wszczynania sprawy karnej, jeśli mąż zgwałcił. Chociaż na przykład w Japonii i Wielkiej Brytanii gwałt jest poważnym przestępstwem i nie ma znaczenia, czy obcy popełnił akt przemocy, czy małżonek.
Jak dalej żyć?
Po tym, jak doszło do przemocy ze strony jej męża, są tylko dwa wyjścia: wyjechać lub zostać. Większość kobiet pozostaje w rodzinie i bawi się nadzieją, że to się nigdy więcej nie powtórzy. Ale żeby się nie powtórzyło, musisz wyjść z roli „ofiary”. Wyjaśnij mężowi, że takie zachowanie nie ujdzie mu na sucho. Odsuń się od niego, pokaż, że nie jesteś zadowolony z tego związku. Chociaż szanse na to, że wszystko dobrze się ułoży w związku, są, szczerze mówiąc, niewielkie. Sam fakt przemocy sugeruje, że mąż nie szanuje i nie kocha swojej żony. Nie obwiniaj siebie ani nie myśl, że nie jesteś godny miłości. Nie angażuj się w samokrytykę, stres może powodować różne choroby, w tym onkologię.
Nie zatrzymuj wszystkich swoich zmartwień dla siebie, nie wahaj się płakać. Porozmawiaj o tym, co stało się z ukochaną osobą, na przykład przyjacielem. Jeśli nie ma bliskich osób, możesz udać się do psychologa lub wyrzucić swoje uczucia i myśli na odpowiednie forum w Internecie.
Poczucie własnej wartości ocalałych z przemocy jest poważnie obniżone, ciało wydaje się nieczyste, a mężczyźni są brudnymi, lubieżnymi „zwierzętami”. Pamiętajcie, że ten stan minie, zwykle potrzeba co najmniej roku, aby przeżyć i „przetrawić” taką psychologiczną traumę.
