Psychologia Młodzieży. Oderwanie I Samotność

Psychologia Młodzieży. Oderwanie I Samotność
Psychologia Młodzieży. Oderwanie I Samotność

Wideo: Psychologia Młodzieży. Oderwanie I Samotność

Wideo: Psychologia Młodzieży. Oderwanie I Samotność
Wideo: Paradoksy samotności psychologicznej - dr hab. Zofia Dołęga 2024, Grudzień
Anonim

Okres dojrzewania to bardzo trudny okres w życiu nastolatka. W tym wieku rodzicom bardzo łatwo jest stracić kontakt z dziećmi.

Psychologia młodzieży. Oderwanie i samotność
Psychologia młodzieży. Oderwanie i samotność

Samotność u wielu nastolatków pochłania większość treści emocjonalnych, znacznie więcej niż u osoby dorosłej, a nawet więcej niż u dzieci. Przyczyną tego może być wiele przyczyn, np. niezbyt ciepłe relacje w rodzinie, trudności w zrozumieniu, jak zareagować na konkretną sytuację, niezrozumienie tego, kim jest dla innych, czy też są ofiarami i są już przyzwyczajeni do bycia nią i po prostu nikomu nie ufać. Ci ostatni często z powodu nieufności nie otwierają się na nikogo, nie nawiązują nowych znajomości, nie wchodzą w bliski kontakt z już istniejącymi znajomymi.

Niemniej jednak główny i najbardziej rozpowszechniony czynnik oderwania nastolatka od świata zewnętrznego można uznać za nie najbliższe relacje w rodzinie. W końcu to rodzina początkowo kształtuje zdolności i umiejętności emocjonalne, z którymi dana osoba wchodzi do społeczeństwa, świata zewnętrznego. Osobliwością relacji, zarówno w rodzinie, jak iw szkole, jest ich nasycenie emocjonalne, zaufanie i miłość między podmiotami tych relacji. Jeśli w relacjach z rodzicami jest miejsce na agresję, to agresja będzie obecna w rysach dziecka.

Wizerunek
Wizerunek

Umiejętność nawiązywania przyjaźni kształtuje się w większości w rodzinie. Jeśli nastolatek jest przywiązany do rodziców i czuje się bezpiecznie, to jest w stanie szybko zaprzyjaźnić się z rówieśnikami. Nastolatek, który nie czuł uczucia do rodziców, jest znacznie mniej zainteresowany przyjaźnią. Nie oznacza to, że musisz cały czas skakać wokół dziecka i w każdy możliwy sposób rozwiązywać za niego wszystkie jego problemy. Są rzeczy, które dziecko musi przezwyciężyć samodzielnie. Jednak komunikacja z nim powinna być jednak nieco bardziej otwarta niż po prostu: „Hej synu, co jest w szkole?”

Musisz zainteresować się przyczynami problemów Twojego dziecka. Jeśli na przykład twoje dziecko otrzymało negatywną ocenę, nie powinieneś rzucać się na niego z okrzykami i wyrzutami. Należy zapytać dziecko, co uniemożliwiło mu naukę lekcji. Może coś jest dla niego niejasne. Konieczne jest zrozumienie przyczyn tego zachowania nastolatka i pokazanie w każdy możliwy sposób, że jego rodzice go kochają.

Zalecana: