Podejrzliwa osoba jest w ciągłym napięciu. Rzeczywiście, w każdym zdaniu skierowanym do niego szuka haczyka. Poczucie podejrzliwości sprawia, że jego ofiara wierzy, że inni są zajęci tylko dostrzeganiem jego błędów i pomyłek. Oczywiście takiej osobie bardzo trudno jest osiągnąć spokój ducha i cieszyć się życiem z pełną mocą.
Instrukcje
Krok 1
Aby pozbyć się podejrzliwości, musisz przede wszystkim znaleźć przyczynę jej wystąpienia. Psychologowie uważają, że jednym z głównych są nieprawidłowe postawy rodzicielskie. Ciągłe zakazy, kary i negatywne etykietowanie mogą prowadzić do tego, że dziecko będzie czuło się winne bez poczucia winy w każdej sytuacji. Kiedy rodzice stawiają opinię innych na pierwszym miejscu, zapominając o zainteresowaniach i doświadczeniach dziecka, stale odciągając je, bez wyjaśnienia, zmuszając do takiego czy innego zachowania, prawdopodobieństwo, że podejrzliwy i niepewny dorosły wzrośnie z małego człowieka wzrasta. Innym powodem są silne negatywne doświadczenia, z którymi dana osoba musiała się zmierzyć. Gdy doświadczy znacznej straty, zdrady, moralnego lub fizycznego znęcania się, będzie starał się unikać powtórzeń z całych sił, jak mówią, „dmuchając na wodę”.
Krok 2
Naucz się abstrahować od sytuacji. Kiedy wydaje ci się, że zostałeś niezasłużenie obrażony lub zraniony, spróbuj spojrzeć na to, co się wydarzyło z zewnątrz. Czy rozmówca naprawdę zamierzał cię urazić lub zawstydzić? W większości przypadków Twoje uczucia są spowodowane zwiększoną wrażliwością na opinie innych ludzi. Ale nawet najbardziej nieprzyjemne i niepochlebne słowa są tylko subiektywną opinią jednej osoby. Spróbuj pozostać głuchym na niekonstruktywną krytykę. Pamiętaj, że jesteś wyjątkową osobą, więc masz prawo do wad, pomyłek i pomyłek. A nietaktowność rozmówcy, chamstwo i brak wychowania to jego problemy.
Krok 3
Używaj wiadomości I-Message. Jest to szczególnie trudne, gdy między bliskimi dochodzi do nieporozumień. Aby wyjaśnić swoją wizję sytuacji i uniknąć powtarzania jej w przyszłości, wypróbuj tę technikę. Pierwszym etapem jest nieoceniający opis zachowania rozmówcy, na przykład: „Kiedy podnosisz głos…”. Następnie przejdź do opisu własnych doświadczeń, używając następujących wyrażeń: „czuję”, „czuję”, „staję się”. Opisz pożądany rozwój sytuacji: „Chciałbym, żebyśmy mogli spokojnie porozmawiać”. Na koniec wyjaśnij, dlaczego jest to dla ciebie tak ważne.
