Sposób przekazywania informacji dzieli się na 2 typy: werbalny i niewerbalny. Forma werbalna jako sposób komunikacji między ludźmi to mowa osoby. Komunikacja niewerbalna obejmuje mimikę twarzy, gesty i ruchy ciała.
Pojęcie i istota agresji werbalnej
Interakcja ludzi, a mianowicie przekazywanie informacji, wymiana uczuć i wrażeń poprzez kontakt werbalny, nazywana jest komunikacją werbalną. Komunikując się, ludzie nie tylko dzielą się informacjami o przedmiocie, wydarzeniu czy zjawisku, ale także wyrażają swój stosunek do niego. To jest istota komunikacji: uczestnicy dialogu starają się wpływać na siebie nawzajem, starając się przekonać swoim punktem widzenia lub wywołać określone emocje. Agresywny akt komunikacyjny w tym przypadku charakteryzuje się tym, że uczestnik rozmowy działa jako agresor i wyraża swoje myśli, uczucia, emocje za pomocą agresji mowy.
Agresja werbalna to sposób wyrażania negatywnych emocji za pomocą słów. Należy zauważyć, że mowa jest uniwersalnym środkiem komunikacji między ludźmi. Tak więc agresja werbalna charakteryzuje się negatywnym wpływem mowy. Dlatego destrukcyjne (destrukcyjne) zachowanie człowieka, w którym wyraża swój stosunek do sytuacji za pomocą okrzyków, obelg, obelg czy gróźb, określane jest mianem agresji werbalnej.
Agresja werbalna jest uważana za zachowanie aspołeczne, ponieważ może powodować zaburzenia psychiczne i dewiacje. Często żywe przejawy agresji werbalnej graniczą z przemocą fizyczną. Przyczynami agresywnych zachowań mowy są niezadowolenie, niezgoda lub sprzeczny stosunek osoby do aktualnej sytuacji.
Generalnie celem agresora jest przyciągnięcie uwagi, podporządkowanie swojej woli, zwiększenie poczucia własnej wartości agresora poprzez umniejszanie godności osobowości przeciwnika. Należy zauważyć, że utajone przejawy agresji werbalnej, na przykład złe żarty, pośrednie potępienie lub oskarżenia, określane są jako słabe przejawy agresji.
Zachowanie człowieka może być świadome i nieświadome, dlatego agresja werbalna może być również wykorzystywana przez agresora zarówno celowo, jak i nieumyślnie. Agresja słowna (płacz, histeria) może być wykorzystywana jako środek manipulacji zachowaniem rozmówcy. Na przykład agresor próbuje wzbudzić litość i współczucie, aby uzyskać to, czego chce.
Sfera agresji werbalnej
Ludzie codziennie spotykają się z agresywną mową: w sklepie, pracy, transporcie, na ulicy. Agresja słowna i manifestacja wrogich emocji spotyka się nawet w rodzinie: krytyka, wyrzuty, oskarżenia. Rodzice powinni unikać agresji werbalnej, ponieważ dzieci uczą się tego zachowania.
Agresywna komunikacja jest powszechna wśród dorastających dzieci, zwłaszcza sierot i dzieci z rodzin niepełnych. Takie dzieci są bardziej podatne na zachowania aspołeczne w wyniku urazu psychicznego. Oderwanie się od rodziców, brak miłości i aprobaty prowadzi do wypaczenia światopoglądu i samoświadomości nastolatka.
Wiadomo, że poziom agresji u młodzieży jest wprost proporcjonalny do samooceny. Dążenie do przywództwa i poczucie wyższości nad innymi cechuje wyraźna agresja werbalna. Agresja mowa może objawiać się jako środek obrony w przypadkach, gdy nastolatek czuje się niepewnie i czuje wrogość ze strony innych.
Agresję mową należy nauczyć się kontrolować, a negatywne emocje należy przekształcić w pozytywne. Na przykład zaleca się skierowanie wewnętrznego napięcia i negatywnych uczuć na zajęcia sportowe, twórcze i konstruktywne. Psychologowie zalecają, aby nie ulegać prowokacji agresora i nie odpowiadać agresją słowną.
