Emocje to przejawy uczuć. Każda osoba jest obdarzona zdolnością odczuwania tego lub innego uczucia. Niektórzy nie ukrywają swoich gwałtownych emocji, inni starają się zachować je dla siebie, ale są też tacy, którzy boją się lub nie uważają za konieczne, aby otwarcie okazywać swoje uczucia.
W relacjach rodzinnych wszystko jest tak indywidualne, że każdy konkretny przypadek wymaga szczegółowego rozważenia. Powszechne niewypowiedziane prawa szczęśliwego małżeństwa wzywają do wzajemnego doceniania, poszanowania przestrzeni osobistej, słuchania partnera i rozmawiania z nim o palących problemach. Precz z egocentryzmem, zazdrością, nieufnością. Wszystko to działa świetnie, jeśli oboje partnerzy trzymają się takich kanonów i potrafią znaleźć wzajemne zrozumienie. Jeśli tylko jeden jest w stanie przeanalizować sytuację i nie dać pierwotnego ujścia emocjom, to prędzej czy później naczynie się przepełni.
Często zewnętrzne powściągliwość takich uczuć jak uraza, irytacja, niezadowolenie przeradza się w duży konflikt wewnętrzny. Kobieta lub mężczyzna mogą tłumić, ukrywać swoje prawdziwe emocje z kilku powodów. A tym powodem nie zawsze jest mądrość. Elementarny strach przed partnerem i o innej naturze. Na przykład strach przed niestawieniem się w najlepszym świetle. Obejmują one również lęk przed konsekwencjami (wyjazd, planowany zakup, romantyczny wieczór się nie powiedzie). A co najsmutniejsze, prawdziwy lęk przed karą za wyrażane i wyrażane emocje.
Niechęć do zranienia, zepsucia atmosfery w rodzinie może też prowadzić do przełykania żalu i dystansu od siebie. Najlepiej, gdy partnerzy wiedzą, jak zarówno wyrażać swoje uczucia, jak i akceptować je od drugiej osoby, podsumowywać, wyciągać przydatne wnioski. Czasami w relacjach rodzinnych wręcz przeciwnie, nie ma wystarczającego wyrażania jakichkolwiek emocji. Mąż lub żona chcą poczuć lub zobaczyć, jak ich połowa jest w stanie gwałtownie się radować, szczerze zdenerwowana, nawet jeśli jest zła i zła. W końcu osoba, która nadmiernie kontroluje swoje emocje, ryzykuje, że stanie się bezduszna i obojętna. Idealna para małżeńska, której spokojna, taktowna i uważna postawa wobec siebie jest dawana za wzór, w rzeczywistości może okazać się rodziną, w której każdy mieszka sam, nie okazując uczuć partnerowi przez długi czas. A małżeństwo, w którym hałaśliwa rozgrywka graniczy z ekstrawaganckimi wybrykami, w rzeczywistości okazuje się silnym związkiem, w którym pierwszy jest dopełnieniem drugiego.
Porady i szkolenia psychologów na temat kontrolowania emocji są z pewnością ważne. Niestety czasami nie można przełączyć się na pożądaną „częstotliwość”. A poziom percepcji konkretnej sytuacji jest dla każdego inny. Podobnie jak czynniki społeczne człowieka - wychowanie, wykształcenie, poczucie proporcji, delikatność, uprzejmość.
Jedno jest prawdą, uczucia i emocje są obowiązkowymi towarzyszami każdego człowieka. Negatywne i pozytywne, są po prostu niezbędne w życiu inteligentnej osoby. W relacjach rodzinnych najważniejsze jest to, że uczucia są szczere.
