Każda osoba wielokrotnie w swoim życiu staje przed koniecznością przystosowania się. Aby proces adaptacji przebiegał pomyślnie, konieczne jest zrozumienie istoty tego procesu i opanowanie różnych strategii adaptacyjnych.
Adaptacja to proces interakcji organizmu ze środowiskiem, w wyniku którego organizm, środowisko lub jedno i drugie, nabierają nowych właściwości.
W psychologii zwyczajowo mówi się o adaptacji społecznej lub adaptacji psychologicznej. Adaptacja społeczna i psychologiczna opisują proces interakcji jednostki ze środowiskiem społecznym.
Mówiąc o adaptacji psychologicznej, mamy na myśli interakcję człowieka z samym sobą, z jego najbliższym otoczeniem (krewnymi, przyjaciółmi, kolegami) oraz z szerszym społeczeństwem reprezentowanym przez instytucje społeczne (państwo, system edukacji i opieki zdrowotnej, Kościół i inne).).
Cechy adaptacji społecznej są takie, że osoba - osoba - może wpływać na środowisko, zmieniać je. Na przykład, stając się liderem w nowej grupie, osoba może tworzyć nowe zasady dla wszystkich jej członków. Innym przykładem zmiany środowiska pod wpływem człowieka jest mechanizm skażenia emocjonalnego. Żywo pokazując swoje emocje, człowiek zaraża nimi innych, a teraz - środowisko już się zmieniło.
Adaptacja jest procesem ciągłym. Nie da się raz na zawsze osiągnąć stanu przystosowania i zamrozić się w nim. Zarówno sam człowiek, jak i otaczające go środowisko społeczne nieustannie się zmieniają. Jednostka musi stale dostosowywać się do tych zmian.
Najskuteczniejsze strategie adaptacyjne to dwie:
- Zmieniając się zgodnie z wymaganiami otoczenia, dostosowując się do otoczenia.
- Zmienianie otoczenia tak, aby odpowiadało Twoim pragnieniom, celom, umiejętnościom. Aktywny wpływ na innych ludzi.
Różne sytuacje wymagają różnych strategii adaptacyjnych. Najważniejsze jest elastyczność w ich użyciu. Ważne jest posiadanie dużego arsenału strategii, dobierając je zgodnie z obecną sytuacją.
