Stan ciągłego prześladowania, czyjaś obecność i niepokój mogą wskazywać na obecność choroby psychicznej. Otrzymała nazwę manii lub złudzenia prześladowania. Z tą chorobą można i należy walczyć.
Instrukcje
Krok 1
Mania prześladowania to stan, w którym człowiek wyczuwa czyjąś obecność i obserwację. Dręczy go uczucie niepokoju, które budzi podejrzenia. Mania prześladowania jest również nazywana urojeniem i odnosi się do oznak szaleństwa.
Krok 2
Psychiatrzy od dawna badają manię prześladowczą, ale nie byli jeszcze w stanie ustalić dokładnych przyczyn jej występowania. Niektórym z nich lekarze przypisują predyspozycje genetyczne. Według psychiatrów uraz psychiczny może również wywołać rozwój tej choroby. Takie urazy obejmują niezdrowe środowisko w pracy, w rodzinie i problemy społeczne.
Krok 3
Przyczyną manii prześladowczej może być zatrucie narkotykami lub alkoholem. Choroba ta może powodować uszkodzenia mózgu, takie jak miażdżyca naczyń krwionośnych, choroba Alzheimera. Nieprawidłowości ośrodkowego układu nerwowego mogą również prowadzić do manii prześladowczej. I wreszcie, lekarze nazywają zaburzenia stresowe kolejną przyczyną rozwoju tej choroby.
Krok 4
Manię prześladowania można rozpoznać po niektórych objawach, które dana osoba ma. Należą do nich izolacja, ciągłe poczucie, że ktoś nęka lub zagraża, nieufność do ludzi, skłonność do samoizolacji, podejrzliwość, bezsenność, ciągłe napięcie, napady strachu, agresja.
Krok 5
Po zauważeniu takich objawów u osoby należy natychmiast skontaktować się z nim ze specjalistą. Z reguły osoby z manią prześladowczą uważają się za całkowicie zdrowe. Ale jeśli pojawi się przynajmniej kilka objawów, musisz zmusić pacjenta do wizyty u lekarza, ponieważ tylko na prośbę krewnych osoba może zgodzić się na pójście do specjalisty.
Krok 6
Mania prześladowania jest trudna do wyleczenia, ponieważ długoterminowe badanie choroby nie przyniosło jeszcze znaczących wyników. Za główną przyczynę urojeń prześladowczych uważa się naruszenie mózgu. Dlatego w diagnostyce tej choroby zaczynają od tego właśnie pomysłu. Psychoterapeuta nie tylko prowadzi rozmowę z pacjentem, ale także kieruje go na RTG i rezonans magnetyczny mózgu oraz elektroencefalografię.
Krok 7
Jeśli choroba jest łagodna, psychiatra ogranicza się do rozmowy z pacjentem. W recepcji lekarz przepisuje niezbędne leki osobie z manią prześladowczą. Z czasem pomagają przezwyciężyć chorobę.
Krok 8
W trudnych przypadkach, gdy pacjent wykazuje agresję i próbuje pięściami udowodnić swoją niewinność, zostaje przyjęty do kliniki. Leczenie manii prześladowczej odbywa się za pomocą insulinoterapii, środków uspokajających, terapii elektrowstrząsowej, leków psychotropowych, środków uspokajających i psychoterapii. Jeśli przyczyną choroby są narkotyki, alkohol lub leki, należy zaprzestać ich przyjmowania i poddać się rehabilitacji.
Krok 9
W paranoidalnych formach manii prześladowczej nie stosuje się terapii elektrowstrząsowej. W tym przypadku okazuje się to nieskuteczne. Dotyczy to również insulinoterapii.
Krok 10
Farmakoterapia jest nieskuteczna, jeśli nie jest połączona z innymi metodami. Środki uspokajające, uspokajające i przeciwpsychotyczne mogą pomóc uspokoić zachwianą psychikę. Będą również zapobiegać zaostrzeniu choroby.
Krok 11
Psychoterapia jest skuteczna w przypadku stosowania hipnozy, ponieważ przekonania osoby chorej praktycznie nie są podatne na zewnętrzne dostosowanie. Pacjent skorzysta na tworzeniu udanych relacji rodzinnych. Należy pamiętać, że mania prześladowcza przy braku niezbędnego leczenia może prowadzić do depresji, schizofrenii, krzywdzenia innych i sobie, paranoi.
