Bulimia – w ostatnim czasie jedno z najczęstszych zaburzeń psychicznych, objawiające się postami lub przejadaniem się, a następnie oczyszczaniem żołądka poprzez wymioty lub środki przeczyszczające. Bulimia cierpi głównie z powodu młodych dziewcząt dążących do osiągnięcia idealnej w ich rozumieniu sylwetki. Radzenie sobie z bulimią jest trudne, ale bardzo realne. Wymaga to wspólnych wysiłków samej pacjentki i jej bliskich.
Instrukcje
Krok 1
Idź do specjalistycznego szpitala. Bulimię leczy się przede wszystkim metodami psychoterapeutycznymi. Psychoterapeuta pomaga pacjentowi przezwyciężyć bolesne uzależnienie od postu czy jedzenia, zwiększyć poczucie własnej wartości i pewność siebie. Ponadto psychoterapeuta przepisze środki uspokajające i przeciwdepresyjne, a także leki poprawiające kondycję organizmu, ponieważ jest zwykle podważany z powodu braku niezbędnych do życia składników odżywczych, witamin i minerałów.
Krok 2
Jeśli ubytek masy ciała pacjenta przekracza 20% pierwotnej, konieczna jest pilna hospitalizacja. W takim przypadku efekt psychoterapeutyczny na pacjenta jest wykonywany przez cały personel medyczny placówki medycznej. Praca personelu medycznego będzie miała na celu korygowanie wyobrażeń pacjenta o „idealnej sylwetce”, rozwiązywanie problemów emocjonalnych i osobistych oraz rozwijanie umiejętności prawidłowego żywienia. W takich przypadkach personel medyczny uważnie monitoruje nie tylko stan psychiczny pacjenta, ale także fizyczny. A dieta i procedury medyczne pomagają normalizować wagę.
Krok 3
Kiedy stan fizyczny i psychiczny pacjenta z bulimią ulegnie normalizacji, rozpocznie się okres rehabilitacji. Dla niej psychoterapeuta opracowuje indywidualny program, który obejmuje ćwiczenia fizyczne, spacery, arteterapię i wiele innych. Okres rehabilitacji ma na celu wzmocnienie działania leków na organizm pacjenta, ale jednocześnie zmniejszenie ich skutków ubocznych. Podczas rehabilitacji zwraca się szczególną uwagę na społeczne przystosowanie pacjenta.
Krok 4
Po wypisaniu ze szpitala pacjent będzie nadal monitorowany. Zwykle przeprowadza go lekarz prowadzący, którego pacjent nadal widuje. Lekarz przepisuje i dostosowuje leczenie farmakologiczne, monitoruje proces adaptacji byłego pacjenta w społeczeństwie, prowadzi sesje psychoterapeutyczne i monitoruje ewentualne nawroty. Na wszystkich etapach leczenia pacjenta z bulimią pierwszymi asystentami lekarza prowadzącego są krewni chorego. Aby uzyskać pomyślny wynik, muszą w pełni spełnić wszystkie wymagania lekarza, pomóc choremu i wzbudzić w nim zaufanie.
