Komunikacja odgrywa niezwykle ważną rolę w życiu człowieka. Interakcja z innymi ludźmi pomaga rozwiązywać złożone problemy, z którymi czasami nie można sobie poradzić w pojedynkę.
Komunikacja interpersonalna (bezpośrednia)
Komunikacja interpersonalna odbywa się między dwiema lub więcej osobami. Pozwala na bezpośrednie nawiązanie kontaktu między uczestnikami. Dlatego ten rodzaj komunikacji nazywany jest również bezpośrednią. Każdy uczestnik jest w stanie wpływać na proces interakcji z innymi. Ta interakcja zachodzi poprzez słowa (komunikacja werbalna) oraz poprzez znaki, gesty lub mimikę (komunikacja niewerbalna).
Komunikacja niewerbalna jest językiem podstawowym, ponieważ wszystkie jej przejawy oznaczają pewien rodzaj znaczenia. Dzięki umiejętności czytania pewnych znaków (wyraz twarzy, język ciała) osoba może rozpoznać prawdziwe motywy swojego rozmówcy, zwłaszcza jeśli ten kłamie.
Komunikacja interpersonalna opiera się na emocjonalnej atrakcyjności partnera, ponieważ człowiek kieruje się przede wszystkim swoimi wewnętrznymi potrzebami. Człowiek chętnie komunikuje się ze swoim rodzajem tylko wtedy, gdy czuje się przy nim do pewnego stopnia ważny.
Zapośredniczona komunikacja
Taka komunikacja odbywa się między osobą a społeczeństwem. W takim przypadku może jedynie otrzymywać informacje. Interakcja idzie tylko w jednym kierunku. Przykładem jest czytanie książek, studiowanie dzieł sztuki. Komunikacja zapośredniczona jest niezwykle ważna dla kształtowania osobowości człowieka. Pozwala mu czuć się jednością ze społeczeństwem, w którym żyje. W ten sposób komunikuje się z całym światem.
Komunikacja personalna
Komunikacja osobista koncentruje się na wewnętrznym świecie osoby. Wiąże się z doświadczeniami, uczuciami i ma na celu obronę osobowości człowieka w ogromnym, a czasem wrogim świecie. Komunikacja osobista może mieć miejsce między dwojgiem ludzi, gdy dzielą ze sobą najbardziej intymne.
Aby komunikacja między ludźmi stała się osobista, należy przez nią przejawiać cechy tkwiące w człowieku: życzliwość, altruizm. W tym przypadku informacja odgrywa drugorzędną rolę.
Formalna komunikacja oparta na rolach
Ten rodzaj komunikacji obejmuje interakcję między szefem a podwładnym, nauczycielem a uczniem itp. Każda osoba ma przypisaną rolę, której nie można przekroczyć. Rozmówcy dokładnie wiedzą, czego się od siebie spodziewać. Każda z nich na drugiej próbuje określonego modelu zachowania.
Oficjalna komunikacja ma charakter formalny. Człowiek wnosi indywidualność do przypisanej mu roli społecznej, ale zasady jego zachowania są dyktowane przez środowisko, w którym się znajduje.
