Psychika dziecka jest dość elastyczna i poddawana negatywnym wpływom z zewnątrz. Kochający rodzice starają się uwolnić swoje dziecko od wszelkich kłopotów i presji z zewnątrz. Dziecko szybko to rozumie i zaczyna wpadać w napady złości z jakiegokolwiek powodu. Jak w takich przypadkach reagować na zachowanie dziecka?
Główne oznaki histerii u dziecka
Konieczne jest rozróżnienie różnych typów zachowań dziecka. Z jednej strony możesz być świadkiem typowej manipulacji, której towarzyszy głośny płacz, krzyki i nienaturalne łzy. Z drugiej strony Twoje dziecko prawdopodobnie naprawdę potrzebuje wsparcia i zrozumienia. Wśród głównych sygnałów histerii psychologowie identyfikują:
- regularność;
- wyraźny gniew;
- chęć osiągnięcia celu w dowolny sposób;
- monitorowanie reakcji rodziców;
- niechęć do wyjaśnienia przyczyn takiego zachowania;
- gwałtowna zmiana nastroju.
Spokojny i tylko spokojny
Widząc, że dziecko zaczyna wpadać w złość, musisz być cierpliwy. Nie zależy to od wieku, ponieważ mechanizm napadów złości jest zawsze prawie taki sam. Wyjaśnij dziecku, że nie zareagujesz na krzyki i płacz, dopóki dziecko się nie uspokoi. Ważne jest również, aby pokazać swoje zachowanie, że w przypadku histerii pozytywny wynik nie nadejdzie. Najlepiej zostawić dziecko w spokoju i chwilę poczekać. Dzięki temu Twoje dziecko przekona się, że w przyszłości nie będzie możliwe osiągnięcie tego, czego chce w ten sposób. To będą pierwsze kroki w kierunku uświadomienia sobie, że rodzice nie będą spełniać żadnych zachcianek.
Poważna rozmowa
Jeśli dziecko się uspokoiło, spróbuj z nim poważnie porozmawiać. Spróbuj zrozumieć przyczyny takiego zachowania i wyjaśnij, że nie będziesz już tolerować tego zachowania. Władza rodziców w tym przypadku musi być dla dziecka niewzruszona. Każde odchylenie na bok może prowadzić do nowych napadów złości o jeszcze większej intensywności emocjonalnej. Zaproponuj dziecku inny scenariusz. Na przykład zapiszcie razem na kartce, jakie wyniki można uzyskać bez płaczu. Regularność tego rodzaju rytuału pomoże dziecku zrozumieć, że histeria nie jest najskuteczniejszym sposobem komunikowania się z rodzicami.
