Nadmierny wpływ procesów emocjonalnych i myślowych na zachowanie człowieka nie zawsze działa na jego ręce. Prowadzi to do nadmiernego niepokoju w ciągu dnia, a także ma negatywny wpływ na podejmowanie decyzji i wyznaczanie celów. Ponadto nadmierna aktywność umysłowa odbiera człowiekowi ogromną ilość energii, pozostawiając jego ciało słabe i pozbawione życia.
Co można zrobić, aby wydostać się z ucisku własnego umysłu? Wiele osób jest przyzwyczajonych do walki ze swoim wewnętrznym światem, próbując odwrócić jego uwagę pewnymi czynnikami zewnętrznymi. Może to być różnorodna rozrywka, używanie alkoholu, tytoniu i narkotyków. Rzadziej - głębokie zanurzenie w aktywności zawodowej, aż do doprowadzenia się do stanu całkowitego wyczerpania.
Dzieje się tak dlatego, że świat europejski nie widzi innych sposobów rozwiązywania swoich problemów wewnętrznych.
Na szczęście istnieje prosta technika, która pomoże każdemu, kto chce osiągnąć poczucie równowagi i spokoju w swoim umyśle.
Warto spróbować zastąpić opór wobec myśli i emocji ich akceptacją. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać trudne, ale co dziwne, wystarczy nic z nimi nie robić. Mówiąc najprościej, przestań dodawać paliwo do ognia. Możesz zadać sobie pytanie „czy mogę pozwolić, aby moje myśli były?” Jeśli nie możesz tego zrobić, warto spróbować różnych praktyk relaksacyjnych, w tym pozycji medytacji lub jogi.
Po zaakceptowaniu tych zjawisk otwiera się przed człowiekiem nowa możliwość, zwana obserwacją. Oznacza to, że teraz może patrzeć z zewnątrz na swoje mentalne formy i uczucia, nie angażując się w nie. A w obecności uważnej obserwacji mają tendencję do zwalniania, a następnie rozpuszczania, pozostawiając jedynie poczucie spokoju w tle.
Ogólnie rzecz biorąc, esencja jest bliska medytacji. A konkretnie – do jego aktywnej wersji, bez siedzenia w ciszy i elementów relaksu. Porady dotyczące obserwacji mogą wydawać się zniechęcające, szczególnie dla osób, które są stale zaangażowane w swoje uczucia i rozumowanie. Ale w rzeczywistości wystarczy zwrócić uwagę na informacje z narządów percepcji: otaczający świat, jego dźwięki, zapachy, wrażenia dotykowe na skórze. Przyczyni się to do przesunięcia uwagi świadomości z jej zjawisk na jej obserwację. W końcu człowiek jest już tym „cichym obserwatorem”.
